طبیعت غوره: در اول دوم سرد و در آخر آن خشک و عصارۀ آن یعنی آب غوره سردتر و خشک تر از آن تا سوم.

خواص آن: حرارت خون و صفرا را کاهش می دهد و صفرا را از بین می برد و نیز از بین برندۀ بلغم مانده در معده است و حبس کنندۀ طبع و مانع جمع شدن مواد است.

تقویت کنندۀ کبد و بدن و رفع کنندۀ تشنگی است و سستی اعضا را از بین می برد.

اگر ساییدۀ غورۀ خشک را ضماد کنند عرق را خوش بو گرداند و جوش و خارش و سستی بدن را از بین می برد و معدۀ سرد را ضعیف می گرداند و برای قدرت باه مضر است و تولید کنندۀ بادها و دل پیچه است و در بعضی مزاج ها عطش می آورد و به جهت آنکه اخلاط معده را غلیظ می کند.

مصلح آن: گلقند.

بدل آن: ریباس و اترج است.

رب غوره:

قطع کنندۀ تشنگی و تسکین دهندۀ حرارت و التهاب معده است و جهت اسهال و بیرون راندن صفرا و برانگیختن اشتها و حفظ جنین مفید است در ضمن احشا و روده ها را تقویت کرده و غثیان و دل به هم خوردگی صفرای و سردردهای ناشی از خمار را سودمند است و همراه با رب انار میخوش جهت صفرا مفید است.

اگر آب غوره را در آفتاب گذارند جهت خناق و ورم حنجره و زخم های دهان و خونریزی بینی و استفراغ خونی مفید است.

عصارۀ غوره جهت خشک کردن دانه های بواسیر مفید است و شیاف آن در رحم جهت تنقیه و اصلاح رحم مفید است و همراه با سرکه جهت نواصیر(شقاق) مفید است. قطره قطره چکاندن آن در گوش جهت چرک گوش و غرغرۀ آن جهت ورم حلق مفید است. اکتحال عصارۀ آن جهت دمعه(جوش چشم) و پلک ها مفید است و خوردن آن و حقنه کردن آن(شیاف) جهت زخم روده ها و جاری شدن رطوبت های رحم مفید است. در ضمن مقوی قوۀ ماسکه معده(نگه دارندگی غذا در معده) است.

و اگر توتیا(سرمه) را با آن پرورده کنند برای داروهای چشمی بسیار کاربرد دارد.

رب غوره و عصارۀ آن برای سینه مضر است و ایجاد سرفه می کند و مصلح آن گلقند و شربت خشخاش است.

مقدار مصرف: عصارۀ آن به قدر یک مثقال.

نوعی آب غوره:

آب غوره ای که نزدیک به شیرینی و رسیدگی است سه قسمت و عسل کف گرفته و مصفی یک قسمت، سه چهار روز در آفتاب بگذارند تا به جوش آید سپس صاف کرده و در خُم نموده در آفتاب تا برسد. قابض و مقوی معده است و رطوبات رحم را گرفته و در سایر افعال شبیه به عصارۀ آن عمل می کند.

اگر آب غوره یک ساله یا بیشتر بماند و کهنه شود قوی تر از تازۀ آن است و نوعی از آن را نیز با آتش به قوام می آورند و شربت می سازند.