غذای ۱۵ میلیون انسان در سال دور ریخته می شود

به گزارش خبرگزاری تسنیم – از دیدگاه قرآن واژه “جنگ” نقطه مقابل صلح” نیست، بلکه نقطه مقابل واژه صلح، فساد است، اولین کسی که چنین اشتباه مفهومی را مرتکب شد، مولوی بود او گفت: جنگ باشد کار دیو و صلح کردارِ مَلَک!
بعد از او هم تالستوی رمان نویس روس رمان جنگ و صلح را نگاشت و امروزه تصور عمومی بر این است که جنگ و صلح متضاد هم هستند.
بر اساس تعریف قرآن، در یک جامعه گاه جنگ نرم و  گاه جنگ گرم فساد ایجاد می‌‌کند، اصلاح فساد هم گاهی با تبلیغ و هدایت و گاه با جنگ گرم صورت می‌گیرد که نمونه بارز آن غزوات نبی مکرم اسلام صلی‌الله علیه و آله بوده است.

چنانکه خداوند منان  در قرآن کریم بزرگترین دشمنان را کسانی معرفی می‌کند که کشاورزی و نسل مسلمین را نابود می‌کنند، دشمنان بزرگ انقلاب اسلامی یک جنگ جمعیتی و زیستی تمام‌عیار را علیه مسلمانان و به‌ویژه شیعیان ایران اسلامی به‌راه انداخته‌اند؛‌ جنگی که محور مهم آن کاهش جمعیت از طریق غذا و محصولات غذایی است.

طبق اظهارات سردار غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل، به مدد بیوتکنولوژی یک نوع ژن عقیمی شناسایی شده است که به‌وسیله آن و از طریق غذا 18 مورد از هر 20 مورد بارداری به سقط منجر می‌شود و با همین حربه 30میلیون نفر از جمعیت یکی از ایالت‌های هندوستان کاسته شده است.

سالهاست که مدیران جهاد کشاورزی شعار “امنیت غذایی” سرمی‌دهند، ولی به نظرم در کشوری که سالانه غذای 15میلیون نفر یا دور ریخته می‌شود یا قبل از مصرف هدر می‌رود، در کشوری که قیمت خرید محصولاتی مانند گوجه، سیب و هندوانه در فصل برداشت به زیر 500 تومان می‌رسد تا حدی که کشاورز انگیزه برداشت محصول خود را ندارد، باید هدف تأمین “ایمنی غذایی” را بیش از امنیت غذایی وجه همت قرار دهیم.

باور کنیم که خط مقدم سلامت جامعه کشاوزران و دامداران هستند، اینکه سالانه 100هزار نفر به انواع سرطان‌ها مبتلا می‌شود و هزینه‌های نجومی صرف خرید داروها و تجهیزات پزشکی می‌شود، هزینه کردن این بودجه‌های نجومی در حوزه درمان، شیپور را از سر گشاد آن زدن است!

باید بخشی از این هزینه‌ها صرف حمایت از تولید محصولات سالم و ارگانیک شود؛ چرا کسی سؤال نمی‌کند که چطور شیطان بزرگ آمریکا که ایران را کاملاً تحریم کرده و حاضر به فروش لاستیک هواپیما به ایران نیست در زمینه فروش غذای دام، بذر، اسپرم گاو و محصولات غذایی شرکت‌های خود هیچ محدودیتی ایجاد نمی‌کند؟

وقتی صدها بیماری مشترک بین انسان و دام وجود دارد، چرا قبل از اینکه این بیماری‌ها از طریق دام به انسان منتقل شود و در نتیجه بخواهیم بودجه‌های نجومی برای مهار آن هزینه کنیم، بخشی از این بودجه‌ها را در سازمان دامپزشکی هزینه نکنیم، با اینکه همه می‌دانیم پیشگیری مهمتر از درمان است؟

وقتی کشاورزان ما از 260 نوع سم استفاده می‌کنند و بخش مهمی از این سموم مجهول‌الهویه یا حتی خارج از رده است و تقریباً همه آنها وارداتی است، چرا برای جایگزینی سمومی که به‌صورت قاچاق از کشوری مثل ترکیه وارد می‌شود، هزینه تولید سموم بیولوژیک به مراکز دانش‌بنیان داده یا از تولیدات بالفعلی که برخی از شرکت‌ها با تولید محدود دارند، حمایت نمی‌شود؟

حجت الاسلام علی ارجمند عین‌الدین

 مسئول حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در سازمان جهاد کشاورزی استان البرز