امراض معده: ورم معده گاهی حار دموی یا صفراوی است (بخش اول)
در امراض معده:
ورم معده
گاهی حار دموی یا صفراوی است.
علامت آن گرم بودن بدن به حالت تب است به جهت نزدیکی قلب با معده و آسانی رسیدن ابخره‌ی تباه شده به قلب و التهاب و رنجوری و دردمندی در موضع معده به جهت قوی بودن حس معده و ظاهر شدن ورم است در نزد حس، یعنی ورم با حس هم امکان پذیر است، خصوصا در حالتی که بر پشت خوابیده و مریض لاغری هم داشته باشد که با آن احساس کشیده شدن هم باشد.
علامت دیگر آن استفراغ کردن است زیرا که طعام در معده به واسطه سوءمزاج آن فاسد گردیده است و معده آن را دفع می کند یا آنکه ورم، مکان را بر غذا تنگ کرده است و آن را از خود می‌راند. دیگری شدت عطش و دشواری و سقوط شهوت در غذا خوردن است به شیوه‌ی تب کردن و به جهت شدت حرارت معده و به جهت نفوذ ماده در جرم معده حرکت به دفع می‌کنند و از جذب کراهت دارد و به جهت آنکه دردمندی در هر عضوی باشد طبیعت را از فعل کار باز می‌دارد خصوصاً شهوت در غذا خوردن را زیرا که دردمندی در روح معده است.
علاجش فصد باسلیق است و بعد از آن آشامیدن آب انار ترش و شیرین (مِیخوش) زیرا که معده را سرد می‌گرداند و آن را جمع می‌کند و ماده در آن نفوذ نمی‌کند. غذای این شخص باید فقط ماءالشعیر طبی باشد و با تباشیر حب درست کنند و با آبغوره بخورند و آشامیدن آب کاسنی (عرق‌کاسنی) با فلوس و خیار شنبر نیز از معالجات این مرض است زیرا که ملین برای شکم و خشک کننده‌ی ماده است. ورم را نفع می رساند و اسهال قوی نمی‌رساند که ماده‌ی کثیره را به معده کشاند و ورم را زیاد کند. و گاهی اندکی هلیله هم داخل آن کنید (آب‌کاسنی و فلوس و خیار چنبر) به جهت اندک قبضی که در آن است تا آن که قوه‌ی معده منحل نگردد.
درمان دیگر مالیدن روغن هایی مناسب به معده است و ضمادهایی بازدارنده در ابتدا با چیزی که در آن عطریت باشد و قبض باشد تا اینکه حفظ قوه‌ی معده از تحللی که موجب دردمندیست را نماید
کد مطلب: H96102201
