او معروف به کَوسَج بود. در اهواز وطن داشتی و در لسان وی ضعفی که اهل خوزستان راست بودی. در ایّام مأمون و بعد از آن نیز به راه طبابت خدمت دارالخلافه کردی. چون اجتماع افتادی او را بایوحنّا بن ماسویه و جورجیس بن بُختیشوع و عیسی بن الحَکَم و زکریّا الطَّیفوری و امثال ایشان از اطبّا، اگر در عبارت از بیان احوال ایشان قاصر بودی، در معالجات صائبه[1] کمی نداشتی. و از امرای آن عهد، اختصاص وی با «اَبرَش» بیشتر بودی. سهل، چند ماه قبل از مأمون وفات یافت.
