ما المبتلی الذی قد اشتد به البلا باحوج الی الدعا من المعافی الذی لا یامن البلا (حکمت۳۰۲)
ترجمه: آن که به سختی گرفتار بلا و درد است به دعا نیازمند تر نیست از کسی که در عافیت است و در هر ساعت از نزول بلا ایمن نیست.
توضیح:چگونه بنده ای که هیچ اختیاری در قبال سلامتی و عافیت خود ندارد، می تواند به وضع کنونی خود مغرور گشته و از التجا به پروردگار خود غافل گردد.
با توجه به مفهومی که از این کلام حضرت می آموزیم، همواره باید در حالت خوشی بیش از حالت ناخوشی و گرفتاری دست به دامان پروردگار باشیم،
این برای آن است که همواره متوجه حضرت حق تعالی باشیم وبه نعمتی هایی که در دست داریم مغرور نشویم که ممکن است هر لحظه آن را از دست بدهیم.
امام صادق علیه السلام می فرماید:«اگر بنده ای دوست دارد تا در شدت و سختی دعایش مستجاب شود، پس در آسایش و راحتی بسیار دعا نماید»
ونیز می فرماید«کسی که از گرفتاری به بلایی می ترسد، پس قبل از ابتلا به آن دعا نماید که بدین وسیله خداوند هرگز او را گرفتار آن بلا نخواهد کرد،. » (کافی ج۲ص۴۷۲ح۴)
برگرفته از سایت جامعه اسلامی حامیان کشاورزی ایران
