ترجمه مقاله ای پیرامون مزایای قنداق
مقاله ای که در پیش روی شماست و برای اولین بار در سایت ها و رسانه های کشورمان منتشر می شود ترجمۀ مقاله ای است و ما از هر گونه دخل و تصرف علمی در محتوای آن پرهیز کرده و فقط آن را ترجمه و ویرایش ادبی نموده ایم:
نتيجه تحقيق و بررسي برخی از ماماها و مشاوران مراقبت از کودکان نشان می دهد که نوزاد پیچیده شده در قنداق در چند هفته اول زندگی، گریه آرامتري دارد و بدي نوسيله اختلالات خواب در كودكان به خوبی مدیریت مي شود.
اگر چه اين ادعا بصورت علمي در روانشناسي امروز به درستي اثبات نشده است اما در عمل مدت زيادي است كه از آن استفاده مي كنند.
در بريتانيا 20درصد نوزادان و در آمريكا و هلند اين تعداد در حال افزايش است.
تجربه عملي نشان داده است كه قنداق پيچي كردن كودك به يك خواب عميق با وضعيت دلپذير براي كودك كمك ميكند.
همچنين در مواجهه با نوزادي كه بشدت گريه ميكند يكي از راه حل ها جهت توقف گريه محسوب میشود.
با توجه به اينكه نوزاد يكبار موقعيت پيچيده شدن را در رحم مادر تجربه كرده است بنابراين قنداق پيچي دوباره كودك مي تواند اينمورد را برايش تداعي كند.
با اين حال سفت بستن نوزاد مجاز نيست زيرا منجر به بروز زخم در نواحي تنگ و سفت شده مي شود.
همانطور که کودک موقعیت پیچیده بودن در رحم را تجربه کرده است بنابراین با قنداق پیچ شدن و سفت بسته شدن ناحیه پاها آرامش مجدد را برایش می آورد.
ولی در برخی کودکان به اینصورت نیست و این عمل باعث ایجاد اعتراض شدید و گریه نوزاد می شود و فقط پس از مقاومت طولانی در مقابل آن آرام می شوند.
استفاده از باند تنگ بحث برانگیز است و آزمایشات روانشناختی در این موارد نیز بندرت انجام شده است.
اما شرایط احساسی آن نیز مشخص نیست، اینکه هر چند وقت یکبار یا چگونه از آن استفاده کنید.
آنچه برای بزرگسالان عجیب است این است که قنداق پیچ کردن کودک یک وضعیت دلپذیر و احساسات مثبت برای نوزاد را ایجاد می کند. تجربه عملی نشان می دهد که نوزادانی که در قنداق هستند، آرامش بیشتر و خواب بدون مشکل دارند.
کودک روس در سال 2007
دورا مستر، کارشناس مشاوره می گوید: پسر من روزها و هفته های اولش را بصورت دوران کودکی کلاسیک گذراند.
ما از بیمارستان به خانه آمده بودیم و میکسا این دوران را در منزل به خواب رفته است. این یک روش کلاسیک برگرفته از مادربزرگ های کلاسیک ما است.
بدن نوزاد به وسیله یک پوشش پد گرم براق از اطراف احاطه شده است.
ما خیلی آن را تنگ نکردیم، اما خیلی شبیه به یک پتو سبک بود. پس از آن، ما نسبتا به سمت شال حرکت کردیم و تقریبا همیشه به بدن من رسید.
در اینجا او بهترین خواب ها را دارد و البته درست است که او هرگز در مورد خواب اش نگران نیست.
او یک کودک متعادل بود و من اعتقاد دارم که او در چند ماه اول این نقش رو خوب ایفا کرده است.
همچنین هیچ دیدگاه و نظری درباره اینکه چه لباس یا پوششی برای نوزادانی که با وزن طبیعی متولد شده اند بهتر است وجود ندارد. بخاطر اینکه هنوز نوع لباس مورد نیاز کودک بصورت شفاف مشخص نیست.
برای مثال، این می تواند به معنای بسته شدن کودک با یک پارچه سنتی و بصورت تنگ باشد اما آن پارچه می تواند بصورت نوار هم باشد.
برای این برنامه ها، دست های کودک خارج از قنداق در مسیر بدن کشیده شده و توسط پارچه ای بسته می شود.
به طور کلی، فرم های کاربردی بسیار متفاوت وجود دارد.
قنداق پیچ کردن کودک در سال 1903
به عنوان مثال، در آمریکای شمالی، برای نوزادان با وزن طبیعی، توصیه می شود در زمانی که کودک با مشکلات گریه یا خواب درگیر است، از انقباض در پارچه استفاده شود. در چنین مواردی بازوها می بایست به بیرون از بدن کشیده شوند.
بعد از سه ماهه سوم یا چهارم تاب دادن بچه می تواند به تدریج متوقف گردد اما مساله ای نیست اگر شما بخواهید از یک آرایش جدید برای بعد از یک سالگی کودک استفاده کنید.
قنداق کردن آرامش میدهد
به گفته جودیت که مدت سه هفته است که زایمان کرده است به نظر می رسد این روش (قنداق کردن) خشن است بخصوص به این دلیل که دستان کودک در امتداد بدنش محکم بسته می شود.
این یک واقعیت است که کودک آرام می شود اما اگر در مورد آن فکر کنیم اندام کودک در رحم بصورت سفت بسته یا محصور نمی شوند و دستان کودک می تواند به راحتی حرکت کند درست مانند پاهایش اما در یک موقعیت محدود.
آنچه که ما برای اینکار انجام داده ایم استفاده از حوله خیس و پودینگ کودک است که در هنگام خیس شدن با حوله دستانش را بر روی قفسه سینه اش قرار داده و آنرا پودینگ میکنیم. همچنین این روش کاملا روش مطمئنی است.
من هنوز باید اضافه کنم که انجام این روش دقیقاً پس از بدنیا آمدن کودک مطمئن تر هست و کودک بیشتر احتمال دارد که آنرا قبول کند.اما اگر ما اینکار را بعد از 2 ماه انجام دهیم ممکن است با مخالفت کودک مواجه شویم.
“متاسفانه، در فرهنگ ما، کودک به عنوان یک کودک “خوب” محسوب می شود که نیاز به مراقبت کمی دارد.
در دوران باستان این کودک خوب کمتر احتمال زنده ماندن داشت و با پیشرفت علم مشخص شد که کودک به مراقبت بسیار بیشتری توسط مادر احتیاج دارد.
امروزه این ویژگی به عنوان یک مورد آزار دهنده یا حتی بد تعبیر می شود که کودک مادرش را بصورت 24 ساعته شبانه روزی میخواهد.
3 ماه اول پس از تولد معمولا به عنوان “سه ماهه چهارم” نامیده می شود، نه به طور تصادفی. تماس های زیادی با بدن وجود دارد، تقاضاهای مکرر برای شیر دادن و نظارت دقیق بر نیازها.
در این مورد، گریه یک سیگنال ارتباطی مهم است که توجه مادر را به هیجان می کشد و تضمین می کند که مادر اغلب به کودک پاسخ می دهد. در زمان های قدیم زندگی این کودک می توانست اینچنین بگذرد.
نوزادان می توانند باکمتر گریه کردن پاسخ گویند – اما این ممکن است زمان کمتری برای تماس با بدن و تغذیه با شیر مادر باشد، و رشد کودک ممکن است کند شود، که در نهایت منافع کودک را تامین نمی کند.
من به گریه کودک زیاد اهمیت نمی دهم، هر چقدر که ممکن است بیشتر، و این خوب است.
برای مادر، صدای گریه کودک غیر قابل تحمل است. درست است: ما می توانیم همه چیز را که می توانیم تحمل کنیم.
خوشبختانه، هرچند که این «همه چیز» که مادر انجام می دهد، چیزی است که نوزاد واقعاً به آن نیاز دارد، و جایگزینی به جای مادر نیست.
بنابراین اگر ما در لباس سکوت کودک عجیب و غریب مان هستیم و فکر می کنیم که این یک ایده خوب است، بیایید شجاعانه پرواز کنیم – با دانستن اینکه با گریه کردن یا نکردن نوزاد، او نیاز به مراقبت دائمی دارد.
متن مقاله به زبان اصلی:
Újra divatban a feszes pólyázás
Az újszülöttek feszes bepólyálásának gyakorlata reneszánszát éli, de még mindig nem bizonyított, hogy a szoros pólya valóban jótékony hatással van-e a babára.
Szülésznők és a csecsemőgondozási tanácsadók egy része azt javasolja, hogy az újszülötteket életük első pár hetében szoros pólyába bugyoláljuk. A pólyázás következtében a síró csecsemő megnyugszik, csökken a hirtelen fellépő bölcsőhalál kockázata, illetve segítségével jól kezelhetők az újszülöttek alvási zavarai is, írja a Psychology Today pszichológiai szakportál.
 |
| Orosz kisbaba (2007) |
Bár a fenti állítások tudományosan még nem nyertek igazolást, a csecsemőgondozók és a kismamák a gyakorlatban azonban már hosszú ideje alkalmazzák. (Nagy-Britanniában az újszülöttek 20 százalékát éjszakára szorosan bepólyálják, de az USA-ban és Hollandiában is egyre terjed ez az eljárás). Az interneten több ezer fotó található szorosan bepólyált csecsemőkről, de a YouTube videók is segítik a helyes pólyázást.
A szoros pólya megnyugtat, elaltat
Ami egy felnőtt számára furcsának tűnhet, az a csecsemő számára egy kellemes helyzet, és belőlük a szoros bepólyálás pozitív érzelmeket vált ki, állítólag. A gyakorlati tapasztalatok azt mutatják, hogy a szorosan bepólyált újszülöttek motorikusan valóban nyugodtabbak, és az elalvás problémamentesnek bizonyul.
A csecsemőgondozással foglalkozó irodalomban is találkozhatunk a szoros pólyázásra való utalásra azokban az esetekben, ha az újszülött megnyugtatása vagy a megállíthatatlan sírás megszüntetése a cél. A pólyapártiak szerint a csecsemő a szoros pólyában ismét úgy érzi magát, mint egykor az anyaméhben, és ennek következtében megnyugszik. Az általánosítás azonban nem megengedett, mivel számtalan csecsemő tiltakozik a szoros pólya ellen, és az ellene való védekezést csak hosszas ellenállást követően adja fel. A szoros pólya használata éppen ezért vitatott, a technikára vonatkozó pszichológiai vizsgálatokról is csak nagyon ritkán lehet hallani. De a pólyázás feltételei sem egyértelműek; mennyi ideig, milyen gyakran, milyen alkalmakkor hasznos az eljárás alkalmazása.
„A kisfiam az első napjait, heteit is a párom gyerekkori klasszikus pólyájában töltötte – meséli Mester Dóra, az NLC szextanácsadója. – Már a kórházból ebben vittük haza, de az is igaz, hogy Miksa átaludta élete első két hetét. Ez egy klasszikus nagyanyáink korabeli pólya, az újszülött testét minden oldalról egy meleg párnázott anyag veszi körül. Mi nem vettük túl szorosra, de azért elég szoros volt egy könnyű takaróhoz képest. Ezután viszonylag hamar áttértünk a kendőre, jövet-menet és itthon is szinte mindig a testemre volt kötve Miksa. Itt aludta a legjobbakat, és az egyébként a mai napig is igaz rá, hogy sosem volt gondunk az alvásával. Kiegyensúlyozott kisbaba volt, és én hiszek abban, hogy ebben szerepe volt annak, hogy az első hónapokban nagyon sokat »utazott« rajtam.”
 |
| Apacs baba (1903-ból) |
Keressük a pólyát!
Arról se nagyon van egységes álláspont, hogy a normál testsúllyal született csecsemők számára milyen pólyázási mód a legmegfelelőbb, ugyanis még az sem tisztázott, hogy maga a pólya mit takar. Jelentheti például az újszülöttnek egy hagyományos kendőbe történő szoros bebugyolálását, de pólya lehet a tépőzárral ellátott textília is. (Ezeknél az alkalmazásoknál a csecsemő kezét a teste mellett kinyújtják és a textil segítségével rögzítik). Összességében nagyon különbözőek az alkalmazási formák.
Észak-Amerikában például a normál testsúlyú, fejlett csecsemők esetében a kendőbe való pólyálás alkalmazását javasolják, ha a csecsemő sírás- és alvásproblémákkal küzd. Ilyenkor a karokat, mit a hagyományos pólyázásnál, ki kell nyújtani a test mellett. A harmadik-negyedik hónap elteltével aztán fokozatosan elhagyható a pólyázás, de az se baj, ha egyéves korig alkalmazzák a pólyát. Az első két hónapban összesen napi húsz óra pólyát javasolnak
A szoros pólya megnyugtat
„Ami az ilyen szoros pólyázást illeti, durvának tűnik ez a módszer, főleg azért, mert a kezei le vannak szorítva a babának – írja Judit, aki három hete gyakorolja az anyaságot. – Tény, hogy a pólyázás maga megnyugtatja, de ha jobban belegondolunk, az anyaméhben egyáltalán nem voltak leszorítva a végtagjai, a kezei nyugodtan mozoghattak, akárcsak a lábai, igaz, szűk helyen, de akkor is tudtak mozogni. Mi maximum akkor szoktuk ezt alkalmazni, amikor lefürdetjük, és bebugyoláljuk a vizes testét a törölközőjébe, de akkor is a kezeit a mellkasánál hagyjuk, és úgy bugyoláljuk be. Ez is abszolút megnyugtatja. Azt még hozzá kell tennem, hogy ha egy kisbabát már a születése után közvetlenül így, ennyire szorosan pólyázzák, könnyebben elviseli, mint ha mi most próbálnánk, lassan két hónaposan ezt ráerőltetni, így tuti kiakadna, és az ellenkezőjét érnénk el vele.”
| A dúlát kérdeztük
„Sajnos a kultúránkban az a baba számít »jó« babának, amelyik kevés törődést követel ki magának. Az ősidőkben ezek a »jó« babák kisebb eséllyel éltek túl, akkoriban az evolúció azt jutalmazta, ha egy baba gyakran, erőteljesen jelezte, ha szüksége volt az édesanyjára. Ma erre a tulajdonságra úgy tekintünk, mint ami bosszantó, sőt rossz tulajdonság, és kapva kapunk minden trükkön, ami kicsit is csillapítja egy újszülöttnek azt a természetes igényét, hogy az édesanyját akarja, napi 24 órában. A szívdobogás-hangú maci, az elektromos hinta a 21. század találmányai – a pólya pedig egy sok száz éves felfedezés, sok kultúrában, ugyanarra a célra – magyarázza Schimcsig Nóra dúla, szülésfelkészítő és édesanya. A szülés utáni első 3 hónapot szokták »negyedik trimeszterként« emlegetni, nem véletlenül. Az újszülöttnek a méhen belüli élete után, még a világ aktív felfedezése előtt van egy átmeneti életszakasza, amikor arra van szüksége, hogy az édesanyja idekint úgy gondoskodjon róla, mintha még mindig annyira szoros szimbiózis lenne köztük, mint a méhen belül volt. Sok-sok testkontaktus, gyakori, igény szerinti szoptatás, szükségletei kielégülésének szoros figyelemmel követése. Ilyenkor a sírás fontos kommunikációs jelzés, ami felkiáltójelként hívja fel magára az anya figyelmét, és gondoskodik róla, hogy az anya gyakran foglalkozzon a babával. Az ősidőkben ezen a baba élete is múlhatott. A babák valóban reagálhatnak úgy a pólyázásra, hogy kevesebbet sírnak – de így esetleg kevesebbszer kerül sor testkontaktusra, szoptatásra, a gyarapodás is lelassulhat, ami végső soron nem szolgálja a baba érdekét. Nem azt propagálom, hogy egy baba sírjon minél többet, az a jó! Egy anya számára a babája sírása elviselhetetlen hang. Így van jól: mindenre képesek vagyunk a csillapításáért. Szerencsés azonban, ha ez a »minden«, amit az anya tesz, olyasmi, amire valóban szüksége van a babának, nem pedig pótszer az anya személye helyett! Ha tehát a sírós babánk nyugodtabb pólyában, és jó ötletnek tartjuk, pólyázzunk bátran – azzal a tudattal, hogy akár sír, akár nem, szinte nonstop szüksége van ránk.” |
