آیا می دانید که در قدیم، ماست به عنوان میان وعده مصرف می شده است!
امروزه در اکثر سفره های ما ایرانیان، ماست همراه غذا مصرف می شود و متاسفانه مردمان امروزی مانند دیگر رسوم غلط متعارف، بدون آن که تدابیر مربوطه را رعایت نمایند و از خوب و بد بودن آن آگاه باشند، آن را مصرف می کنند و کودکان خود را نیز به خوردن آن تشویق و آنان را نیز به این رویه اشتباه عادت می دهند و ناخواسته به مرور زمان بر بیماری ها و مشکلات خود و خانواده شان می افزایند و هرگز نمی فهمند که چوب ندانم کاری های خودشان را می خورند.
قبلاً در خصوص ماست مطلبی تحت عنوان “ ماست پاستوریزه! ” در سایت درج گردید که به نوع ماست مورد تایید حکما اشاره گردیده است، ولی باید بدانیم که بهترین نحوه مصرف و خوردن ماست های مورد تایید نیز چگونه می باشد و در گذشته، قدما چگونه آن را مصرف می کردند.
باید بدانید که خوردن ماست همراه با غذا توصیه نمی شود، چرا که خلطی که با خوردن ماست همراه غذاهای پختنی مخصوصاً غذاهای گوشتی تولید می شود، خلط سالمی نمی باشد.
ماست را در قدیم همراه غذا نمی خورند، بلکه به صورت میان وعده مصرف می شده است.
داخل ماست لبوب مانند گردو، کشمش، بادام زمینی، پسته و فندق را می ریختند و به صورت عصرانه یا چاشت به عنوان میان وعده میل می کردند. با این کار اولاً اثر بدی که ماست خورده شده با غذا، در تولید خلط سالم دارد از بین می رود (چرا که با یک فاصله از غذا مصرف می گردد)، ثانیاً سردی ماست نیز گرفته می شود، برای بچه ها و سالمندان خوردن ماست با مصلحات توصیه می گردد.
بچه ها امروزه معمولاً ماست را خیلی دوست دارند، لذا به جای دادن ماست همراه غذا به کودکان، توصیه می گردد ماست به همراه لبوب را به صورت میان وعده یا حتی در برخی مواقع آن را به عنوان غذا (بدون این که در کنار آن غذای پختنی دیگری مصرف شود) همراه با مقداری نان سنگک به کودک بدهید.
حتی می توان با مقداری دم کرده زعفران هم سردی ماست را بگیرید و هم آن را رنگی نمایید تا برای کودکان جذاب تر گردد.
تذکر:
– خوردن ماست با سرکه (ترشیجات) یا آبلیمو در دراز مدت باعث لک های پوستی می شود.
– خوردن ماست با ماهی آن هم در یک شب زمستانی با توجه به این که هر دوی این مواد غذایی سرد هستند و طبیعت زمستان و شب نیز هر دو سرد می باشند، افراد را مخصوصاً سالمندان که طبیعت سنی آنان نیز سرد است در هنگام خواب (که آن هم دارای طبیعت سرد است)، مستعد یک سکته مغزی می کند و برگ دیگری به نام مرگ از ناآگاهی های ما در دفتر روزگار ورق می خورد.
