اگر آبلیموی تقلبی، آبِ لیمو نیست پس چیست؟ داستان تکراری مواد غذایی تقلبی در بازار

مدت هاست که دیگر از شنیدن اخبار آلودگی مواد غذایی یا تقلبی و غیراستاندارد بودن آن تعجب نمی کنیم و این فاجعه بزرگ، برایمان امری طبیعی شده است.

وجود پالم در ماست و شیر برای چربتر و جذاب تر به نظر رسیدن ان ها، وجود مواد نگهدارنده غیر مجاز در شیر های پاکتی برای ماندگاری بیشتر، وجود خمیر مرغ در سوسیس و کالباس، آب معدنی ایی که مهر استاندارد دارد ولی آلوده است و بسیاری از این موارد که همگی باعث از بین رفتن اعتماد عمومی به صنعت تغذیه میشود، اخباری هستند که هر از گاهی به گوش می رسند و مدتی بر سر زبان ها می افتند و دست آخر کسی نمی فهمد آیا مشکلشان حل شد یا فقط مشمول مرور زمان شد.

آبلیموهای شگفتی ساز؛ ۹۹ ‌درصد آبلیموهای موجود در بازار کشور تقلبی است!
بهمن ماه سال گذشته بود که آبلیمو هم خبر ساز شد و اخبار تقلبی بودن آن کام مردم را ترش کرد. البته ابلیمو جزو شگفتی سازهای دنیای تغذیه شد و عنوان یکی از بزرگترین تقلبات بازار مواد غذایی ایران را به خود اختصاص داد. بنا به ادعای «محمد میررضوی» دبیر سندیکای صنایع کنسرو ایران و عضو کانون انجمن‌های صنفی مواد غذایی ٩٩‌درصد آبلیموهای موجود در بازار کشور تقلبی هستند و متقلبان از این بازار سود هنگفتی به جیب می‌زنند.

او در گفت‌وگویی اعلام کرده که برای تشخیص این سود کلان کافی است که بدانید تنها با ٤ لیتر اسید سولفور و گوگرد، می‌توان بدون استفاده از لیمو ١٠ تن آبلیموی تقلبی تهیه کرد.

از نکات بسیار جالب این آبلیمو های صنعتی این است که در تهیه این نوع آبلیمو اصلا از لیمو استفاده نمیشود و یا در صورت استفاده به طرز چشمگیری رقیق می شوند. در همین خصوص «مهدي پورهاشم» مديركل سابق استاندارد و تحقيقات صنعتي تهران گفته است که آبلیموهای تقلبی دودسته هستند. یک دسته آبلیمویی که بدون استفاده از میوه لیمو تولید می‌شود که محتوای آن اسید سولفور و گوگرد است و دسته دوم آبلیموی بسیار رقیق طبیعی با مقادیر بالای ترکیبات شیمیایی است.

وی ادامه می‌دهد: میزان مجاز استفاده از متابی سولفيت سديم که یک ماده شیمیایی است در حد ٢٥٠ پي‌پي‌ام است، زيرا اين ماده مانع از تغيير رنگ و فساد ميكروبي آبليمو مي‌شود. اين در حالي است كه نتايج آزمايش آبلیموهای موجود در بازار نشان می‌دهد که در برخي از آنها تا ٥ برابر يعني نزديك ١٢٥٠ واحد متابی سولفيت موجود است.

چیزی را که میخوردیم حتی برای خاک هم مضر است!

گذشته از سوال اینکه چرا نباید نظارت کافی و مستمر روی خط تولید شرکت های صنعتی تولید مواد غذایی نباشد و اصولا چرا باید پروسه ی دادرسی رسیدگی به پرونده ی یک شرکت متخلف ماه ها طول بکشد، لازم است به این نکته توجه شود، چگونه ممکن است شرکتی هایی با چندین عنوان تجاری، آرم استاندارد و حتی سوابق فعالیت طولانی به خود اجازه دهند تا چنین محصولاتی تولید کنند که نه تنها سودی برای مصرف کننده آن ندارد، بلکه لطمات جبران ناپذیری بر پیکره سلامت جامعه میزند را تولید و به مصرف عموم برساند.

در همین خصوص «مرتضی خدایی» رئیس شعبه ویژه رسیدگی به جرائم و تخلفات پزشکی و بهداشتی سازمان تعزیرات حکومتی تهران اظهارات تکان دهنده ای دارد. او دراین‌باره می گوید: در برخی موارد متقلبان اقدام به عرضه آبلیمو با آرم استاندارد کرده بودند.

آبلیموهایی که به هیچ عنوان قابلیت مصرف انسانی ندارد و حتی برای معدوم کردن آن با مشکل مواجهیم. زیرا این آبلیموها آثار مخرب زیست محیطی داشته و حتی برای خاک مخرب است و به همین دلیل سازمان حفاظت محیط‌زیست برای معدوم کردن آن محدودیت‌های قانونی اعمال کرده است اما این محصولات که خاک تحمل آن را ندارد به راحتی تولید و به مصرف انسانی می‌رسد.

آبلیموی تقلبی را با مواد شیمیایی مانند اسیدسیتریک، رنگ و مواد دیگری تولید می کنند و با طعمی شبیه آبلیموی طبیعی در اختیار مردم قرار می دهند، در حالیکه مردم انتظار دارند، آبلیموی طبیعی مصرف کنند و این یک نوع تقلب و کلاهبرداری است.

آبلیموی تقلبی را با مواد شیمیایی مانند اسیدسیتریک، رنگ و مواد دیگری تولید می کنند و با طعمی شبیه آبلیموی طبیعی در اختیار مردم قرار می دهند، در حالیکه مردم انتظار دارند، آبلیموی طبیعی مصرف کنند و این یک نوع تقلب و کلاهبرداری است.

چه کسی مسئول امنیت غذایی مردم است؟
شاید بسیاری از مردم با مشاهده پروانه بهداشتی سازمان غذا و دارو و نشان ملی استاندارد ایران بر روی لیبل آبلیموهای موجود در بازار خود را برای خرید محصول قانع می کنند اما باید در نظر داشت که متاسفانه این علائم نمی تواند کمک چندانی به تشخیص طبیعی بودن آبلیمو کند زیرا کارشناسان بر این باورند استاندارد آبلیمو دارای نقاط ضعف متعددی است به گونه ای که با معیارهای موجود نمی توان آبلیموی تقلبی را تشخیص داد در نتیجه استاندارد موجود برای آبلیمو قابلیت اجرایی نداشته و نیازمند بازنگری یا حتی تجدید نظر است.

حال این سوال مطرح است چه سازمانی می تواند به مردم اطمینان دهد که می توانند آبلیموی طبیعی را در بازار تهیه نمایند؟ آیا سازمان غذا و دارو سازمان ملی استاندارد قادرند با اینگونه تقلب های رایج مقابله کنند یا اینکه کماکان باید به نظاره نشست تا سودجویان سلامتی جامعه را دستمایه آمال خود قرار دهند؟!