دست در دست هم (نثر ادبی هفته وحدت )
سپاس خداوندی را که حضرتت را سرمایه وحدت و ذخیره عظمت مسلمین قرار داد. یا رسول اللّه (ص)! در سایه تعالیم تو،مجالی برای خود نمایی جهل نماند؛ چنان که اندیشمندترین ساکنان زمین، دل سپردگان به عشق تو اند.
دستها را با هم گره میزنیم و دلها را به میقات وحدت میبریم،
تا در طواف نام مبارکت، به عظمت و شکوه «توحید» پی ببریم. یا رسول اللّه (ص) ! آیینهای که جمال بی مثال تو در آن دمید،
چگونه میتواند اسیر غبار روزگاران شود! چگونه میتواند دشمن، امید به بازار مکاره خویش داشته باشد،
جایی که طنین فریاد آزادی بخشت هنوز، گوش جان را مینوازد
که: «قولوا لا اله اِلا اللّه تُفْلِحُوا» اینک، دست در دست هم فشرده، دلها به هم متمایل،
در میقات وحدت، سرود همراهی سر میدهیم. اینک، به سپاس شادمانی میلادت، مجذوب عارفانههای جمالت شدهایم. کجایند افلاکیان تا پای کوبی خاکیان را به تماشا بنشینند؟ کجایند عرشیان پرده نشین تا سرور فرشیان وحدت آفرین را ببینند؟ کجایند اغیار تا محرمان خلوت انس را در کنار هم ببینند؛
این روزها که عظمت و شکوه اسلام را کران تا کران، جار میزنند؟ کجایند آنان که دلهاشان را به سردی سنگها سپردهاند
تا ببینند که آفتاب ایمان از کدامین افق طلوع کرده است؟ صدا کن برادر، برادر خویش را تا طنین صدایت از فراسوی مرزها بگذرد
و نوید یکدلی در سراسر جهان شود: تا فلسطینی به غربت خویش نگرید. تا افغانستانی تنهایی خویش را به تماشا ننشیند. تا کشمیری، بیمناک از عاقبت خویش نباشد. تا آفریقایی، گرسنگی فرزند از یاد ببرد! فریاد کن آزادی قدس را! فریاد کن آبادانی بقیع را ! فریاد کن رهایی اسیران آتش نمرود را! بگذار جهان به زلالی آیینههامان ایمان بیاورد. بگذار آسمان به صداقت کلاممان سر بجنباند. اینک مجال سرودن از وحدت است. **** با تبسّم های شیرین با گلاب و حلقه گل. با تمام آرزوهای قشنگ نو بهاران، دف بچرخان و برقصان؛ غنچه های کبریا را فصل میلاد گل آمد! ترک یا لُر، کُرد یا ترکمن، فارس هستی یا عرب یا ...! فصل میلاد گل آمد! فصل زیبای بهاران. فصل آهنگ دل انگیز ارادت! «به جهان، خاک درش افسر ماست هر قدم، سایه او بر سر ماست پیروانیم،
چه هستی، چه عدم دین احمد (ص) ، همه جا، رهبر ماست» ای مسلمان! تو که لهجه شادی ات زیباست! اسپند بسوزان! عود روشن کن و با یک «یاعلی»، دل به دریای «وحدت» بزن
که امروز، شادمانی پیامبر( ص)در شادمانی امتِ خویش است!
امتی که در سایه پرچم «لااِلهَ اِلاّاللّه » خواهد توانست بر تمام شیاطین جهان غلبه کند! چرا نشود با آهنگ کُردی، غزل خواجه شیراز را در بلوچستان، شنید؟ چرا نشود با دو تار عاشق ترکمن، «بایاتی»های آذری را در هرمزگان، نواخت؟ چرا نشود نغمه های لُری را، حتی تا آن سوی تایباد برد
و گوشه های خراسانی را در کناره های سدّ دِز شنید؟ دست من، دست تو، دست او؛ دستِ قدرت ماست؛
دست اتّحاد ما، دستی که در سایه پیامبر( ص)
و عترت پاکش علیه السلام ، مجال از تفرقه افکنی بیگانگان گرفته است. دستی که در سایه قرآن و سنت پیامبر (ص )
وحدت و یکدلی خود را حفظ کرده است. دستی که در سایه امامت و ولایت، پرچم جمهوری اسلامی ایران
را بر بام جهان اسلام به اهتزاز درآورده است؛
پرچمی که جز مقابل آل اللّه به کسی سر خَم نخواهد کرد! ای مسلمان! بچرخ و دف بزن، هلهله کن! که عید احمد (ص) آمد. *** امروز جای هر کس، پیدا شود ز خوبان کان ماهِ مجلس افروز، اندر صدارت آمد دریاست مجلس او، دریاب وقت و دریاب هان ای زیان رسیده، وقت تجارت آمد **** بچرخ و دف بزن! نغمه های تازه را آغاز کن ! روز، روزِ خرّم گل های زیبای بهار است. روز شادی بخشِ یاران مسلمان. روز «یاسین» و «محمد (ص) ». روز خوشحالیِ زهرا. روز نصر و روز کوثر. روز عطرآگین طاها. دف بچرخان! شادباش اینک، مسلمان! هفته وحدت مبارک!
نگارنده: سید علی اصغر موسوی
