در روزهای اخیر مصاحبه ای از دکتر بهزاد قره یاضی رئیس سابق پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران در خصوص پیوستن ایران به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) در برخی رسانه ها منتشر شده و البته با تلاش فراوان ایشان در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود. ایشان در این مصاحبه به صراحت اعلام کرده اندکه مخالف پیوستن ایران به کنوانسیون (UPOV) می باشند و دلایلی چون تحمیل هزینه بر کشورهم بیان نموده اند. با پی جویی و کسب اطلاع از مجموعه ای از اساتید دانشگاهی منتقد و مخالف ترویج محصولات تراریخته تلاش نمودیم تا دلایل واکنش نامبرده را نسبت به عضویت در این کنوانسیون استعماری و استکباری جویا شدیم. ابتدا اساتید محترم فوق الذکرهمگی ضمن اظهار نظر بر لزوم عدم عضویت دراین کنوانسیون تاکید داشتندکه این عضویت خیانتی شبیه سند ۲۰۳۰، توافقنامه با گروه ویژه اقدام مالی و امثالهم است و کلاً این پروژه ها همچون پروژه برجام اقدامی در جهت «مهار جمهوری اسلامی ایران» و علیه منافع کشور است و این کنوانسیون یک برنامه «نفوذ» و ناامنی غذایی و بر خلاف سیاستهای اقتصاد مقاومتی و برنامه خود کفایی و خود اتکایی است. در ابتدا باید اشاره کرد که آقای قره یاضی بواسطه حمایت های بی دریغ و سرسختانه­شان از ترویج محصولات کشاورزی تراریخته در کشور به عنوان متولی و حامی درجه یک تراریخته در کشور شناخته می شوند و از این حیث شهره هستند. شاید مواجهه با مصاحبه اخیر آقای قره یاضی برای کسانی که از پیشینه ایشان در حوزه تراریخته آگاهی دارند در نگاه اول تعجب­آور و متفاوت باشد، اما باید گفت که نه تنها هیچگونه تناقضی وجود ندارد که کاملا همسو با مواضع قبلی وی است. هرچند دیدگاه کلی ایشان در این مصاحبه به ظاهر حمایت از کشاورزان و عدم سلطه پذیری از کشورهای غربی می باشد، اما به نظر می رسد که اهداف دیگری در پشت پرده وجود دارد.

• رابطه بین تراریخته و کنوانسیون (UPOV)

آقای قره یاضی به عنوان متولی کشت برنج تراریخته در کشور همواره بر این موضع تاکید داشته­اند که برنج تراریخته حاصل سالها تحقیقات ایشان بوده و یک محصول کاملا بومی می باشد، درحالی که اساتید منتقد تراریخته معتقدند که اینگونه نبوده و با ارائه مستندات اثبات کرده اند که امتیاز برنج مورد ادعای ایشان متعلق به شرکت های خارجی می باشد و در صورت کشت رسمی در کشور مورد اعتراض و شکایت کشورهای خارجی واقع خواهیم شد. جالب اینجاست که آقای قره یاضی در بخشی از مصاحبه اخیر خود می گویند: “برای روشن شدن موضوع مثالی عرض می کنم. درحال حاضر ۸۰ تا ۸۵ درصد پرتغال‌های کشور تامسون و والنسیا هستند که در خارج از کشور اصلاح شده‌اند. با پیوستن به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) باید برای هر هسته از نهال‌های پرتغال کشور به شرکت‌های چند ملیتی پول بدهیم”. نگرانی آقای قره یاضی از این موضوع نشان می دهد که حق با منتقدین تراریخته می باشد. به عبارت دیگر وی به خوبی می دانند که در صورت پیوستن ایران به کنوانسیون (UPOV) امکان تولید محصولاتی از قبیل برنج تراریخته مورد ادعای ایشان در داخل کشور امکان پذیر نخواهد بود و شخص ایشان بدلیل استفاده غیر مجاز از این محصول در امر تحقیقات و تولید آزمایشگاهی در مجامع بین المللی محکوم خواهند شد و نتیجتاً دروغ چند ساله ایشان برملا می شود. در نهایت می توان گفت که تصویب لایحه  (UPOV) مانع بزرگی در برابر تولید محصولات تراریخته غیر بومی در داخل کشور خواهد بود و آقای قره یاضی نیز با علم به این موضوع و برای هموار کردن مسیر قبلی در جایگاه مخالفت با این لایحه قرار گرفته اند.

• تطهیر مواضع گذشته

آقای قره یاضی در بخش دیگری از مصاحبه اخیر خود می گویند: “پیوستن به  (UPOV) هدیه دو دستی به کمپانی‌های چند ملیتی مثل مونسانتو است. با پیوستن به (UPOV) ما باید به شرکت‌های چند ملیتی که در خارج از ایران هستند پول بدهیم و این کار باعث افزایش هزینه‌های تولید محصولات کشاورزی می شود و فشار زیادی به کشاورزان خرد و روستاییان وارد می شود”.

در واقع در این قسمت به خواننده اینطور القا می شود که شخص آقای قره یاضی مخالف همکاری با کمپانی بدنام مونسانتو بوده و از سلطه و نفوذ این شرکت آمریکایی بر کشاورزی ایران نگرانند، اما به نظر می رسد که واقعیت چیز دیگری است. در واقع افرادی که اندک آشنایی با وی داشته و مطالب و مصاحبه های پیرامون محصولات تراریخته را دنبال می کنند به خوبی می دانند که ارتباطات و تعاملات گسترده ای مابین جریان های حامی تراریخته و شرکت سلطه گر مونسانتو در دنیا وجود دارد که اسناد آن نیز به وفور توسط رسانه های داخلی و خارجی افشا شده است. هرچند اساتید دانشگاهی منتقد محصولات تراریخته طی سالهای اخیر در خصوص خطر نفوذ و سلطه شرکت مونسانتو – به واسطه کشت محصولات تراریخته در کشور- بارها به شخص آقای قره یاضی و جریان حامی تراریخته هشدار داده اند، اما همواره با پاسخ های توهین آمیز ایشان تحت عنوان “علم ستیزی” مواجه شده اند. حال سوال اینجاست که آقای قره یاضی به اشتباه خود در این خصوص پی برده اند و یا صرفا با ارائه یک ژست رسانه ای به دنبال تطهیر مواضع قبلی خود در حمایت از شرکت بدنام مونسانتو می باشند!؟

• و اما سخن آخر

داغ شدن موضوع پیوستن به کنوانسیون (UPOV) در رسانه ها فرصت مغتنمی در اختیار آقای قره یاضی قرار داد تا با انجام یک مصاحبه دقیق بیشترین بهره برداری را از جریان ایجاد شده – در راستای تسهیل روند تولید محصولات تراریخته در کشور- بنمایند. در واقع ایشان با بهره گیری از ضرب المثل یک تیر و دو نشان قصد داشتند تا از یکسو خود را همسو با دلسوزان کشور در مقابله با سلطه و نفوذ بیگانگان بر بخش کشاورزی نشان دهند، و بعد از شکست مفتضحانه پروژه تولید و ترویج تراریخته و تضعیف پایگاه و وجهه ایشان و باند همراه ایشان سعی می کند تا اندکی به خود دلداری داده و آبروی از دست رفته خود را اندکی بدست بیاورد. بعلاوه همچون رسانه های شایعه ساز در بین طوماری از دروغ، انتشارسخن راستی برای پوشش بر دروغ های قبلی می تواند برای ایشان در تداوم مواضع باطلش موثر باشد و فرصتی نیز برای خودنمایی جدید است. و از سوی دیگر با حمایت از عدم تصویب لایحه (UPOV) مانع بزرگی را از سر راه خود برای کشت محصولات تراریخته در کشور بردارند. در نهایت، هرچند مخالفت با تصویب لایحه (UPOV) از سوی ایشان امر پسندیده ای است، اما خوب است بدانیم (وَمَکَروا وَمَکَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَیرُ الماکِرینَ).