روغن زرد در روایات
روغن زرد در روایات
در عربی فصیح، روغن زرد «سِمن» نامیده می‌شود ولی در عربی امروزی «الدهن الحر» نامیده می‌شود و معنای آن «روغن آزاد» است.
روغن زرد روغنی است که از کره گرفته بشود. کره را روی آتش می‌گذارند و دوغ آن بخار می‌شود و روغن زرد باقی می ماند.
روغن زرد با «مخض» یعنی تکان دادن از ماست استخراج می‌شود. با تکان دادن مشک، کره از ماست جدا می‌شود و بعدا به روغن زرد تبدیل می‌کنند به همین جهت به دوغ «لبن مخیض» می‌گویند زیرا آن را تکان دادند و کره‌ی آن جدا شده است.
روغن زرد به عنوان خورشت و چیزی است که با نان خورده می‌شود و در روایات مدح شده است.
در روایت صحیح السند آمده است:
نِعْمَ الْإِدَامُ السَّمْن[الکافی،ج6،ص335]
یعنی چقدر خوب است خورشت روغن زرد
السَّمْنُ مَا دَخَلَ جَوْفاً مِثْلُهُ …[الکافی،ج6،ص335]
یعنی چیزی مانند روغن زرد داخل بدن نشده است…
در روایت دیگر از حضرت امیر(ع) آمده است:
السَّمْنُ دَوَاءٌ … [الکافی،ج6،ص335]
یعنی روغن زرد دارو است …
در روایت معتبر دیگر آمده است:
سُمُونُ الْبَقَرِ شِفَاء[الکافی،کلینی،ج6،ص335]
یعنی روغن های زرد گاوی درمان است.
در روایات تاکید روی روغن زرد گاوی است .در مورد درمان بودنِ روغن گاو روایات متعددی داریم.
روایتی از حضرت امیر ع می‌فرماید:
سُمُونُ الْبَقَرِ شِفَاءٌ [المحاسن،ج2،ص498]
یعنی روغن‌های گاو شفاء است.
در روایت دیگری حضرت امیر ع می‌فرماید:
سَمْنُ الْبَقَرِ دَوَاء[المحاسن،ج2،ص498]
یعنی روغن گاو دارو و درمان است.
بنابراین شکی نیست که روغن گاو درمان است اما نمی‌فرماید برای درمان کدام بیماری مفید است فقط یک روایتی داریم می‌فرماید:
منْ أَكَلَ لُقْمَةً سَمِينَةً نَزَلَ مِثْلُهَا مِنَ الدَّاءِ مِنْ جَسَدِهِ[دعائم الاسلام،ج2،ص112]
یعنی هرکس لقمه‌ای غذا که با روغن گاو درست شده است را بخورد همانند از بدنش بیماری خارج می‌شود.
سمِينَةً لقمه ای است که روغن زرد داشته باشد. این روایت همان تعبیری را دارد که درباره‌ی پی وارد شده است.
البته آنچه امروزه معروف است و طب جدید می‌گوید مصرف روغن در تابستان خوب نیست و مصرف آن در زمستان خوب است.
به نظر می‌رسد سفارشات طب امروزی تماما با سفارشات روایات در تضاد است و یکی از تضادها همین مورد است زیرا در روایت می‌فرماید روغن زرد را در تابستان بخورید.
معلوم است که تابستان هوا گرم است و در بدن منجمد نمی‌شود و به شکل عرق از بدن خارج می‌شود و آسیبی به انسان نمی‌زند ولی زمستان چون هوا سرد است در رگ ها منجمد می‌شود و رگ ها را می‌بندد یا سبب تنگی رگ می‌شود.
در روایت معتبر آمده است:
السَّمْنُ دَوَاءٌ وَ هُوَ فِي الصَّيْفِ خَيْرٌ مِنْهُ فِي الشِّتَاءِ وَ مَا دَخَلَ جَوْفاً مِثْلُهُ[الکافی،ج6،ص335]
روغن زرد دارو است و در تابستان بهتر از زمستان است و چیزی مانند روغن زرد وارد بدن نشده است.
امروزه متخصصان تغذیه می‌گویند روغن حیوانی نخورید و روغن مایع به خصوص مصرف کنید که کاملا اشتباه است و در تجربه و آزمایشات متعدد هم ثابت شده است که روغن حیوانی قوت و قدرت بدن و حکم سوخت برای قلب را دارد.
صلاحیت روغن زرد بیشتر برای کودکان و جوان ها است و افراد مسن، افرادی که چهل یا پنجاه ساله هستند خوردن روغن به طور کلی را کم کنند و شب در بدن آن ها روغن نماند.
در روایت می‌فرماید:
إِذَا بَلَغَ الرَّجُلُ خَمْسِينَ سَنَةً فَلَا يَبِيتَنَّ وَ فِي جَوْفِهِ شَيْ‌ءٌ مِنَ السَّمْنِ[الکافی،ج6،ص335]
یعنی هنگامی که مرد به پنجاه سال رسید درحال خواب درون او چیزی از روغن زرد نباشد.
بله، شخص پنجاه ساله کم تحرک است و به خاطر سردی بدن هم می‌باشد، گرمی غریضی بدن بعد از چهل سالگی فروکش می‌کند و بدن در غلبه‌ی سوداء قرار می‌گیرد.
در روایتی می‌فرماید:
السَّمْنُ مَا أُدْخِلُ جَوْفَ مِثْلِي وَ إِنِّي لَأَكْرَهُهُ لِلشَّيْخ[المحاسن،ج2،ص498]
یعنی مانند روغن زرد وارد بدن مثل من نشده است و همانا من آن را برای شیخ مکروه می‌دارم.
از اینکه حضرت می‌فرماید کراهت دارم معلوم می‌شود استفاده از روغن زرد برای افراد مسن ضرر دارد. سکته های قلبی ومغزی برای این سن است بنابراین یا روغن نخورد یا بجای آن روغن زیتون مصرف کند.
روغن شحم را هم می‌توان با نان مصرف کرد و خود روغن شحم دارو است و روایات مختلفی مبنی بر مفید بودن آن و خارج کردن بیماری از بدن داریم بنابراین مصرف روغن شحم به هر نحوی مطلوب است ولی مصرف نان با روغن زرد در روایت ذکر شده است.
کدمطلب:98040839
