زالو درمانی

زالو درمانی
اقدامات قبل از زالو انداختن
قبل از زالو اندازی رعایت موارد زیر و توجه به آن‌ها ضروری است:
1ـ بعضی حکمای طب سنتی معتقدند زالو اندازی در نیمه دوم ماه‌های قمری بهتر است.
2ـ عده‌ای از اطبا برای زالو اندازی محدوده سنی قائلند و قبل از 2 سالگی و بعد از 60 سالگی زالو اندازی را مجاز نمی‌دانند. البته بعضی نالیهم به محدودیت اعتقادی ندارند و زالواندازی را در صورت نیاز درمانی در هر سنی مجاز می‌دانند.
3ـ توصیه شده قبل از زالو اندازی از منضج و مسهل استفاده شود و اخلاط غالب تخلیه شوند. از منضج‌های ساده مانند خاکشیر ـ شیرـ انگورـ آلو و … و از مسهل¬ها می‌توان گل سرخ- برگ سنا و … استفاده کرد.
یکی از ساده‌ترین روش‌ها استفاده از سوپ جو و یا آش¬ آلو به مدت 14-7 روز در هر سه وعده غذایی (صبحانه و نهار و شام) است. به هر صورت پاکسازی مزاج و تخلیه روده‌ها قبل از زالو اندازی توصیه می‌شود.
در هر حال قبل از زالواندازي بايد يك پاكسازي عمومي با منضبح و مسهل و يا فصد یا حجامت صورت گيرد در غیر این صورت زالودرماني ممكن است عوارض زيادي داشته باشد.
4ـ قبل از اقدام به زالو اندازی باید از سیستم انعقادی بیمار اطلاع حاصل کرد. قبل از زالو انداختن بايد از بيمار راجع‌به خونريزي غیرمعمول و خونریزی بيني و كبود شدن‌هاي بي‌دليل بدن سؤال كرد. بیمارانی که اختلالات انعقادی دارند و بدلیل بیماری داروهای ضد انعقاد مصرف می‌کنند باید مورد توجه ویژه قرار گیرند. در اين افراد آزمایش P.T ضروری است، چنانچه P.T بیمار از 20 ثانیه بیشتر باشد احتمال خونریزی زیاد است، با مشورت پزشک معالج می توان با کاهش مصرف داروی ضد انعقاد، P.T را به حدود 16- 15 رساند و بعد اقدام به زالواندازی کرد.
5ـ باید از پاک بودن و عدم¬آلودگی¬میکروبی¬مطمئن شد.
6ـ بهتر است زالو قبل از استفاده مدتی در آب صاف نگهداری شود و روزانه 2ـ1 مرتبه آب ظرف را تعویض نمود تا پاکسازی زالو بهتر انجام شود. آب مصرفی نباید دترژنت ـ کلر و مواد شیمیایی داشته باشد.
7ـ باید از گونه خالص Hirodu medicinalis استفاده کرد چون بعضی زالوها سمی‌اند.
8ـ آب باید خنک باشد. زالوها در درجه حرارت بیشتر از 15 درجه بی‌حال می‌شوند و در چسبیدن به محل مورد نظر تمایلی نشان نمی‌دهند.
9ـ زالو نباید مستقیماً روی رگ انداخته شود.
10ـ چنانچه قبل از چسبان زالو به بدن، دقایقی آن‌ها را در ظرف بدون آب نگهداری کنید بهتر به موضع می‌چسبد.
11ـ موضع زالو را ابتدا باید با آب صابون و سپس با آب کاملاً تمیز کرد. زالوها بسیار به بو حساسند. موضع باید عاری از هرگونه بویی (بوی عرق ـ بوی صابون ـ بوی عطر و ادکلن و مواد آرایشی ـ مواد ضد عفونی کننده مثل بتادین ـ الکل ـ ساولن و …) باشد.
12ـ زالوها بعد از چسبیدن به موضع ممکن است محل را رها کنند و در روی بدن حرکت کنند باید در طول مدت زالو اندازی مواظب حرکت زالو باشید.
13ـ زالویی که به محل چسبیده و پس از سوراخ کردن پوست، موضع را رها کرده باید معدوم شود. به هیچ وجه نباید از یک زالو برای دو نفر استفاده کرد.
14ـ برای نواحی نازک بدن مثل صورت نباید از زالوی درشت استفاده کرد. زالوها باید ریز باشند.
15ـ در افراد كم خون باید از زالوهای ریز استفاده کرد و مراقب ميزان كم‌خوني ايشان بود. در صورتي كه اضطراري وجود ندارد بهتر است ابتدا كم‌خوني درمان و سپس زالو انداخته شود.
16ـ در یک مرحله نباید از تعداد زیادی زالو استفاده کرد. چون ممکن است سیستم ایمنی بیمار بر علیه بزاق زالوها واکنش نشان بدهد.
17ـ در حالت ضعف و بی‌حالی و گرسنگی و تشنگی زیاد نباید زالو انداخت ممکن است باعث تشدید ضعف و بی‌حالی شود.
18ـ زالوهای تیره رنگ، پر تحرک، ریز و گرسنه بهتر و زودتر به محل می‌چسبند.
19ـ معمولاً بیماران، بخصوص آن¬هایی که برای اولین مرتبه اقدام به زالو اندازی می‌کنند می‌ترسند، پزشک باید با صحبت و دلداری دادن، سهل و ساده بودن روش را برای بیمار توضیح دهد و با توضیح نمونه‌های درمان شده، بیمار را به روش درمانی امیدوار کرده و فرد را آماده پذیرش زالو درمانی کند. سپس بیمار در یک حالت راحت و آزاد بنشیند (بسته به محل زالو اندازی) و آماده انجام کار بشود.
20ـ کلیه وسائل لازم را بر روی یک ترالی یا میز قرار دهید تا دسترسی به آن‌ها ساده باشد. (پنبه- پنس- چسب- باند- گاز- زردچوبه یا خاکستر باقالی- آب برای شستشو- شربت عسل- دستکش یکبار مصرف- ظرف حاوی نمک- لگن- کیسه زباله)

تکنیک زالو انداختن
برای چسباندن زالو به محل مورد نظر یکی از روش¬های زیر را می‌توان انتخاب کرد:
1ـ زالو را روی یک عدد گاز گذاشته و به کمک گاز زالو را به محل بچسبانیم وقتی بیمار احساس سوزش در محل زالو کرد به مفهوم آن است که زالو خود را به محل چسبانده است و موضع را سوراخ کرده و به زودي خونخواری را شروع می¬کند.
2ـ زالوها را در داخل یک استکان محتوی آب قرار دهید، لبه استکان را به محل مورد نظر بچسبانید زالوها در مسیر آب حرکت کرده خود را به پوست بیمار می‌رسانند و به محل مورد نظر می¬چسبند.
3ـ زالو را با یک پنس لبه گرد بگیرید، طوری که فشار به بدن جانور نیاید و دهان حیوان را به محل مورد نظر بچسبانید و نگه دارید تا به محل بچسبد. وقتی مطمئن شدید که به محل مورد نظر چسبید، پنس را آزاد کنید. زالو خود به مکیدن ادامه می‌دهد.
چند دقیقه نزد بیمار بمانید تا مطمئن شوید که زالوها شروع به مکیدن خون کرده‌اند چون ممکن است زالوها دقایقی بعد از چسبیدن به محل، آن نقطه را رها کنند و در روی بدن بیمار به حرکت درآیند. اگر محل زالو نزدیک واژن یا مقعد یا چشم و بینی و دهان است، باید مواظب تغییر محل زالوها بود و حتی گاهی ممکن است زالو محل را رها کرده وارد واژن و رحم بیمار شود. لذا از قبل باید تدابیر لازم را برای مسدود کردن این حفره بعمل آورد.
زالوها بعد از سوراخ کردن موضع، شروع به مکیدن خون یا عفونت می‌کنند که از ظاهر آن‌ها پیداست. بدن در این حالت حرکات موجی دارد که نشانه بلعیدن و پر شدن روده جانور از خون‌های مکیده شده است. اگر زالو مدتی روی بدن بی‌حرکت بوده و هیچ نشانه‌ای که دال بر مکیدن خون باشد در آن مشاهده نشد، باید از محل جدا شود. زالو را نمی‌شود با فشار از محل جدا کرد. برای جدا کردن کافیست مقداری نمک روی بدن جانور بریزید، بلافاصله محل را رها خواهد کرد.
در حالت عادی که زالوها خون می‌مکند باید با صبر و حوصله فقط نظاره‌گر جریان باشیم. اینقدر صبر می‌کنیم تا زالو از خون یا چرک پر شود و خود محل را رها کند. وقتی خود به خود از محل جدا شد باید زالوها به ظرف نمک كه نقطه پایان زندگی خود را می‌گذرانند و قربانی درمان انسان¬های بیمار می‌شوند، منتقل شوند.
زالوهایی که خون مکیده‌اند و محل را رها کرده‌اند نباید فرصت و مجال حرکت روی زمین را پیدا کنند. چون زمین را آلوده می‌کنند. بلکه باید عضو مورد نظر بیمار داخل یک لگن یا کیسه زباله باشد تا زالوها داخل آن سقوط کنند و بلافاصله با پنس به ظرف نمک انتقال یابند. برای کشتن زالوها از الکل هم می‌توان استفاده کرد.
در صورتی که روی خون مکیده شده کارهای تحقیقاتی انجام می‌شود باید زالوها پس از افتادن داخل ظرف مخصوص انداخته شوند و مشخصات بیمار روی ظرف ثبت شود. برای اینکه زالو بهتر به محل بچسبد باید قبلاً محل را با آب گرم شستشو داد و یا با ماساژ و بادکش محل را پر خون نمود.
در صورتی که باز هم زالو به محل نچسبد باید با یک سوزن استریل پوست بدن بیمار را سوراخ کرده تا یک قطره خون بیرون بیاید. زالو فوراً به خون می‌چسبد. بعضی از اطباء توصیه می‌کنند برای اینکه خون یا چرک منطقه بهتر تخلیه شود بعد از اینکه زالوها منطقه را رها کردند روی محل بادکش بیندازید تا کاملاً تخلیه شود. يا حساسيت پس از زالودرماني نيز بسيار كاهش مي‌يابد و نتايج درمان با بادكش قبل و بعد از زالودرماني خيلي بهتر مي¬شود.

اقدامات بعد از زالو اندازی
بعد از اینکه زالوها خود به خود منطقه را رها کردند باید صبر کرد تا مقداری خونریزی ادامه یابد. دیده شده اگر خونریزی کنترل نشود ممکن است تا 15-10 ساعت خونریزی ادامه یابد. وقتی چند دقیقه خونریزی ادامه یافت باید اقدام به بند آوردن خون نمود.
برای این کار محل را با یک ماده ضد عفونی رقیق و یا آب جوشیده ولرم شستشو داده و تمیز می‌کنیم و مقداری زرد چوبه یا خاکستر باقلا یا مازوی سوخته یا خاکستر روی محل خونریزی‌ها (نیش زالوها) می‌ریزیم و روی آن گاز استریل می‌گذاریم و چند دقیقه با کمی فشار نگه می‌داریم تا خون بند آید. وقتی از بند آمدن خون مطمئن شدیم محل را با باند می‌بندیم و پانسمان می¬کنیم.
به بیمار توصیه می‌کنیم که تا 24 ساعت مراقب خونریزی محل باشد. در صورتی که روی خون‌های مکیده شده کار تحقیقاتی و یا آزمایشگاهی انجام می¬شود، نیازی به استفاده از ماده ضد انعقاد نیست چرا که مایعی که از محل نیش زالو بیرون می‌آید حاوی بزاق دهان زالو می‌باشد که خود ماده ضد انعقاد دارد و لخته نمی‌شود.
تعویض پانسمان در روزهای آینده لازم نیست بلکه پانسمان اول را بمدت 2 الی 4 روز نگهدارید و سپس باز کرده محل را بشوئید.
در چه مواردی زالو بیاندازیم
1ـ انگشتان و مناطقی که به عللی متورم هستند و نشان از اختلالی در گردش خون دارند.
2ـ افراد دیابتی که از سردی و مورمور و گزگز پاها شکایت دارند.
3ـ کسانی که از درد ساق پا و پاشنه پا شکایت می‌کنند.
4ـ افرادی که گرفتگی عروق دارند و یا با کمی فعالیت دچار درد قفسه سینه می‌شوند، با چند مرتبه زالو اندازی هم درد قفسه سینه و هم تنگی نفسشان بهتر می‌شود.
فاصله زمانی زالو اندازی در طب سنتی 21 روز است. افرادی که سکته کرده¬اند (قلبی یا مغزی) پس از مصرف یک دوره منضج و مسهل باید زالو اندازی کامل انجام دهند.
یک دوره کامل زالو اندازی شامل زالو اندازی پشت گوش‌ها، روی دست‌ها و روی پاها می‌باشد. افرادی که دچار گرفتگی وریدهای پا بوده و ادم دارند موارد بسیار خوبی برای زالو اندازی هستند. در این‌ها فاصله زمانی بین زالو اندازی را با توجه به شدت ادم و گرفتگی عروق می‌توان کوتاه‌تر کرد.
در افرادی که برای درمان گرفتگی‌های عروقی زالو اندازی می‌کنند بهتر است 2-1 ساعت پس از اینکه زالوها افتادند و محل پانسمان شد مجدداً محل را باز کنند و خونریزی برای دقایقی ادامه یابد. این روش نتایج بهتری در درمان دارد. زالو خون مملو از Co2 (دي¬اكسيدكربن) را به خون حاوی اکسیژن ترجیح می‌دهد.
5-بیماری‌های پوستی
ـ اصلاح بد رنگی پوست: رنگ پوست افرادی که بد رنگی در چهره دارند با زالواندازی تا مقدار زیادی برطرف می‌شود و رنگ پوست روشن می‌شود.
ـ رفع چین و چروک‌های پوست: زالو با اصلاح گردش خون سبب تغذیه بهتر بافت پوست می‌شود و از این طریق در رفع چین و چروک پوست موثر است.
شرکت‌های تولید کننده لوازم آرایش، کرم‌هایی از ترکیبات ترشحات زالو برای رفع چین و چروک و خوش‌رنگی پوست تولید می‌کنند.
ـ جوش‌ها و دمل‌های پوستی: زالو برای تخلیه و درمان جوش‌های پوستی بخصوص ناحیه صورت و شانه‌ها و روی باسن بسیار موثر است.
ـ کانون‌های عفونت: برای تخلیه کانون‌های عفونت و زخم‌های عفونی می‌توان از زالو کمک گرفت. بخصوص زخم‌های عفونی مقاوم به درمان‌های رایج آنتی بیوتیکی.
ـ اگزما: در بسیاری از موارد اگزماهای پوستی با زالواندازی درمان می‌شوند.
ـ بد رنگی و سیاهی لب‌ها: برای روشن شدن رنگ لب‌ها بخصوص در سیگاری‌ها می‌توان از زالو کمک گرفت.
6-استخوان و مفاصل
ـ آرتروز
زالو اندازی در درمان آرتروز بخصوص آرتروز زانو تأثیر بسیار زیادی دارد. در این‌گونه موارد باید زالو اندازی 3-2 مرتبه تکرار شود.
ـ اسپاسم‌ها و دردهای عضلانی
با زالو اندازی روی مناطق دردناک می‌توان درد را کاهش داد و اسپاسم را مرتفع نمود.
7-از زالو درمانی می‌توان در بیماری‌های مختلفی کمک گرفت مانند:
ـ تورم بیضه‌ها- واریکوسل- پرولاپس رکتوم- تورم VULVA- سر درد- سر گیجه- تقویت سیستم ایمنی- فشارهای داخل جمجمه‌ای- بیماری‌های ریوی- سینوزیت- لارنژیت- ملانوم بدخیم.
زاخارفسکی و همکارانش طی گزارشی اعلام کردند بیماری را که به ملانوم بدخیم متاستاتیک مبتلا بوده با 3 جلسه زالو درمانی درمان کرده‌اند.
آن‌ها در توجیه کار خود می‌گویند: هیرودین بزاق زالو آنزیم مترشحه از سلول‌های ملانوم که سبب تحریک رشد سلول‌های سرطانی می‌شود، را مهار می‌کند.
زالو توانایی ترمیم رشته‌های عصبی صدمه دیده را دارد و از آن می‌توان در بازسازی اعصاب آسیب دیده بهره جست.