امروزه اهمیت تغذیه و تاثیر آن بر سلامت یا بیماری افراد پوشیده نیست؛ آنچه به عنوان نکات حافظ سلامت جسم و روح در تغذیه قرن ها پیش توسط معصوم علیه السلام سینه به سینه به ما رسیده امروز در لابه لای پژوهش های غربی ها دیده می شود؛ موضوعی که متاسفانه علی رغم آنکه صاحب آن به شمار می رویم لابه لای هجوم اطلاعات درست ونادرست تغذیه ای دشمنان اسلام از دید ما پنهان مانده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ رئیس اندیشکده قلب سلیم در خصوص چرایی اهمیت ترویج طب اسلامی در جامعه مسلمانان گفت: طب اسلامی ریشه در آیات و روایات دینی دارد که از سوی خداوند متعال بر پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار نازل شده است. به تعبیری می توان طب اسلامی را طب توحیدی عنوان نمود چرا که منبع آن علم بی مثال خداوندی است که بخشی از آن در دسترس بشریت قرار گرفته است. آنچه بعد از طب اسلامی به عنوان طب و کارکردهای درمانی توسط سایر حکما به جامعه انتقال داده شده؛ نتیجه تجاربی است که حکما با پژوهش و تجربیات عملی بدان دست یافته بودند؛ چرا که حکیم در تعریف ما تنها طبیب نیست؛ بلکه احاطه علمی دانشمندان ایرانی چون بوعلی سینا، جرجانی، زکریای رازی که طبیب نیز بودند نشان می دهد آنها جدای از تسلط به علم طب در علوم دیگری چون نجوم، فقه کارآمد بوده و به آنها اشراف قابل تاملی داشته اند. مساله طب و درمان با توجه به اینکه اسلام اهمیت دو چندانی به سلامت جسم و روان انسان ها می دهد پس از ظهور اسلام تا کنون بسیار مورد توجه بوده است، اما آنچه منجر به عدم گسترش طب اسلامی و سنتی شد آگاهی های دشمنان اسلام در خصوص کارآمد بودن این طب و نگرانی آنها از سلامت جامعه مسلمانان است. لذا در یک حرکت از پیش برنامه ریزی شده با صرف بودجه های هنگفت سیاست ترویج بیماری و افزایش مرگ و میر در جامعه اسلامی را با توسل به داروهای شیمیایی به نام طب نوین در پیش گرفتند.
وی درباره عدم گسترش طب اسلامی بعد از پیروزی انقلاب خاطر نشان کرد: پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 57 در زمینه سیاسی را می توان انقلابی سیاسی _ عقیدتی در جهان عنوان کرد. انقلابی تاثیر گذار که انتظار می رفت در سایر حوزه ها هم منجر به دگرگونی و پیشرفت های قابل توجهی شود که یکی از آن مباحث مساله طب و درمان است. با آنکه ایران به لحاظ سیاسی انقلاب کرد اما متاسفانه با گذشت بیش از چهار دهه از عمر انقلاب همچنان انقلاب بهداشتی و طبی ناکام مانده است. نظام سلامت جمهوری اسلامی به عنوان ام القرای کشورهای اسلامی باید بهترین نظام سلامت منطقه به شمار رود؛ نظامی که براساس آموزه های طب اسلامی تضمین سلامت جامعه باشد متاسفانه با رویکرد به طب غربی؛ طب اسلامی را به حاشیه برده است.
رئیس اندیشکده قلب سلیم اظهار داشت: نکته ای که مقام معظم رهبری بدان آگاهی دارند، جای کار بسیاری دارد؛ چرا که معظم له تاکید فراوانی بر توجه به کارشناسان نظام سلامت دارند. معظم له براین مساله توجه دارند که مدیران یا وزرا چند مدتی روی کار هستند و می آیند و می روند اما افرادی به عنوان کارشناس سلامت جامعه مدتها می توانند در نهاد و وزارتخانه ای مشاوره غلط بدهند؛ مشاوره هایی که مانع پیشرفت نظام سلامت کشور و سوق دادن آن به سمت سلامت جامعه می شود.
ایشان گفت: به نظر می رسد نیازمند تغییرات بدنه ای در ساختار وزارت بهداشت هستیم و باید سرشاخه های مافیای دارو و درمان شناسایی شوند؛ افرادی که با انحصاری کردن دارو و درمان نه تنها به جامعه خدمتی نمی کنند بلکه با از بین بردن رقابت ها منجر به افزایش هزینه های درمان و دارو شده اند.
مطالعه ساختار علوم پزشکی برخی از کشورهای توسعه یافته چون ژاپن نشان می دهد فارغ التحصیلان پزشکی بعد از شش سال درس خواندن مدرک خود را دریافت نمی کنند تا بعد از گذراندن چهار سال دوره کارآموزی و حضور در کنار تیم مجربی در بیمارستان و دریافت مدرک تایید آنگاه پزشک خوانده می شوند؛ پزشکانی که دائم در حال مطالعه و رصد به روزترین مسائل علم پزشکی هستند در حالی که در ایران تا فردی پزشک شد خود را عالم دهر می داند و به هیچ کس اجازه انتقاد به خود را نمی دهد؛ پزشکانی که متاسفانه برای ارتقاء جایگاه علمی خود به اساتید قبلی مراجعه نمی کنند یا دائم در حال مطالعه نیستند، همان پزشکانی می شوند که از ترس اینکه مبادا به آنها انتقاد شود به بیمار سرما خورده نمی گویند نیازمند دارو و آنتی بیوتیک نیستید و با داروی گیاهی، استراحت و دستور غذایی مناسب در کمترین دوره زمانی به سلامت می رسید.
وی درخصوص اهمیت تغذیه در طب اسلامی ایرانی بیان نمود: آنچه بین پزشکان امروز با اطبا و حکمایی چون ابن سینا فاصله های طولانی ایجاد می کند نحوه نگرش آنها به موضوع چرایی بیمار شدن افراد است. ابن سینا معتقد است غذا باید درمان بیمار باشد. اگر پزشکی قبل از اصلاح غذا به بیمار دارو بدهد به یقین کمر به قتل او بسته است. حکما و بزرگان طب اسلامی و سنتی ما براین عقیده استوار هستند که برای درمان هر بیماری در مرحله اول باید بر روی غذای وی به عنوان ورودی و خروجی بیماری تمرکز کنید. همانند آنکه در یک ماشین مدل بالا و لوکس به جای بنزین، گازوئیل ریخته شود.
شاید ماشین حرکت کند اما حرکت اصولی و معمول آن خودرو نیست؛ لذا ابن سینا همواره براین موضوع تاکید داشته که “غذای شما دوای شما؛ دوای شما غذای شما” طب اسلامی – سنتی بر این شعار تاکید دارد که با انتخاب نوع غذا در درجه اول بسیاری از بیماریها را می توان درمان کرد؛ از این رو انتظار می رود همه اطبای طب اسلامی – ایرانی خط مشخصی برای تغذیه در نظر بگیرند و همه حکما بر روی آن نظر دهند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: صحبت های علمی پیرامون موضوع غذا و به نتیجه رسیدن آن با درمان شدن تعداد کثیری از بیماران مدرک قابل استنادی برای جامعه آماری است؛ چرا که با درمان یکی دو نفر نمی توان براین موضوع مانور داد.
اجماع اطبای طب اسلامی – ایرانی بر موضوع غذا و برگزاری جلسات منظم با ارائه تحلیل های علمی قابل قبول و تعمیم دادن آن به درمان بیماران می تواند مساله تاثیر گذار درمان با غذا یا پیشگیری از بیماریها را با غذا به جامعه ثابت کرده و جامعه را بدون استفاده از داروهای شیمایی مضر از آن بهره مند سازد.
