غزل مشهور مولوی درباره امیرالمؤمنین علی(ع)
جلال‌الدین محمد بلخی، مشهور به مولوی، شاعر پرآوازه ایران‌زمین، غزل‌ها و اشعار متعددی در مدح مولانا امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه السلام دارد که در ادامه به مناسبت فرارسیدن بزرگترین عید خدا، یکی از مشهورترین این غزلیات، به شما مخاطبان فرهیخته مشرق، تقدیم می‌شود.
تا صورت پيوند جهـــــــــــــــان بود علی بود
تا نقش زمين بود و زمــــــــان بود علی بود
آن قلعه گشايی که در قلعـــــــــه ی خيبر
برکند به يک حملــــــــه و بگشود علی بود
آن گُرد سرافراز که انـــــــــــــــدر ره اسلام
تا کـــــــــار نشد راست نياسود، علی بود
آن شيــــر دلاور که برای طمـــــــــــع نفس
بر خوان جهـــــــــــــان پنجه نيالود علی بود
شاهی که ولی بود و وصــــی بود علی بود
سلطان سخــــــــــــــا و کرم و جود علی بود
هم آدم وهم شيث و هم ادريس و هم الياس
هم صالــــــــــح پيغمبــــــــر و داوود علی بود
هم موسی و هم عيسی و هم خضر و هم ايوب
هم يوسف و هم يونس و هم هــود علی بود
مسجـــــود ملايک که شد آدم، ز علی شد
آدم چو يکی قبلـــــــــــه و مسجود علی بود
آن عارف سجّاد ، که خاک درش از قــــــــدر
بر کنگــــــره عرش بيفـــــــــــــــزود علی بود
هم اول و هم آخـــــر و هم ظاهـــــر و باطن
هم عابـــــــد و هم معبد و معبود ، علی بود
آن لحمک لحمـــــی ، بشنو تــــــا که بدانی
آن يـــــــــــــار که او نفس نبی بود علی بود
موسی و عصــــا و يــــــــد بيضــــــــا و نبوت
در مصــــــــــر به فرعون که بنمود ، علی بود
عيسی به وجود آمدو فی الحال سخن گفت
آن نطق و فصـــــــاحت که در او بود علی بود
خاتم که در انگشت سليمان نبی بود علی بود
آن نور خدايــــی که بر او بــــــــــــود علی بود
آن شاه سرافـــــــراز که اندر شب معــــــراج
با احمــــــــــد مختــــــــــار يکی بود علی بود
آن کاشف قرآن که خــــــــــــدا در همه قرآن
کردش صفت عصمت و بستــــــــود علی بود
آن شيـــــــــر دلاور که ز بهر طمــــــــع نفس
بر خوان جهـــان پنجه نيالـــــــــــود علی بود
چندان که در آفـــــــــــــاق نظر کردم و ديدم
از روی يقين در همه موجــــــــــود ، علی بود
اين کفر نباشد، سخـــــــن کفر نه اين است
تا هست علی باشد و تابــــــــــود علی بود
سرّ دو جهــــــــــــــان جمله ز پيدا و ز پنهان
شمس الحق تبريز که بنمـــــــود، علی بود