مقاله شماره 36: اصلاح تغییرات ناشی از دیازینون در متابولیسم کربوهیدرات با آدرنالکتومی درموش ها

چکیده:درمان با دیازینون (40 میلی‌گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) 2 ساعت پس از تجویز آن در موش ‌ها منجر به هایپرگلیسمی و کاهش گلیکوژن از بافت‌های مغزی و محیطی شد. فعالیت آنزیم‌های گلیکوژنولیز، گلیکوژن فسفر یلاز و فسفوگلیکوموتاز به طور قابل توجهی در مغز و کبد افزایش یافت، در حالی که فعالیت گلوکز-6-فسفاتاز تغییر نکرد. فعالیت آنزیم‌های گلیکولیز، هگزوکیناز و لاکتات دهیدروژناز فقط در مغز افزایش یافت. فعالیت کولین استراز مغز با درمان با دیازینون کاهش یافت. فعالیت آنزیم‌های گلوکونئوژنیک کبدی، فروکتوز 1،6-دی فسفاتاز و فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز نیز در حیوانات تحت درمان با دیازینون به طور قابل توجهی افزایش یافت. سطح لاکتات در مغز و خون افزایش یافت، در حالی که سطح پیروات تغییر نکرد. فعالیت گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز به طور قابل توجهی تغییر نکرد. محتوای کلسترول و اسید اسکوربیک آدرنال در حیوانات تحت درمان با دیازینون کاهش یافت. هایپرگلیسمی و تغییرات در متابولیسم کربوهیدرات با آدرنالکتومی از بین رفت، که نشان‌دهنده‌ی دخالت احتمالی آدرنال در تغییرات القا شده در حیوانات تحت درمان با دیازینون است. دیازینون، یک ترکیب ارگانوفسفره، معمولاً در کنترل آفات کشاورزی و خانگی استفاده می‌شود. این ترکیب فعالیت کولین استراز را مهار می‌کند و اثرات محرک مرکزی مانند هیپر اکتیویتی، لرزش و تشنج را به دلیل تجمع استیل کولین در مغز ایجاد می‌کند [1، 2]. این ترکیب همچنین از طریق مکانیسم ناشناخته‌ای هایپرگلیسمی ایجاد می‌کند [3، 4]. هورمون‌های غده آدرنال – کاتکول آمین‌ها و کورتی کو استروئیدها – اغلب در تولید هایپرگلیسمی یا تغییرات در متابولیسم کربوهیدرات دخیل هستند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش آدرنال در تولید برخی تغییرات در متابولیسم کربوهیدرات در حیوانات تحت درمان با دیازینون بود.

موش ‌های ماده‌ی آلبینوی بالغ، 160-180 گرم، در یک چرخه‌ی نوری 12 ساعته نگهداری شدند و به مقدار دلخواه غذا و آب داشتند. حیوانات ماده 10 هفته قبل از آزمایش‌ها از نرها جدا شدند. آن‌ها 18 ساعت قبل از استفاده ناشتا بودند، زیرا این امر نتایج یکنواخت‌تری ایجاد می‌کرد. حیوانات به سه گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه اول به عنوان کنترل عمل کردند و سرم فیزیولوژی دریافت کردند. حیوانات گروه دوم با دیازینون (40 میلی‌گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) تزریق شدند. حیوانات گروه سوم شامل حیوانات آدرنالکتومی شده بودند؛ آدرنالکتومی دو طرفه تحت بیهوشی سبک اتر انجام شد. به حیوانات آدرنالکتومی شده 1٪ کلرید سدیم در آب آشامیدنی داده شد. آن‌ها 10 روز پس از آدرنالکتومی با دیازینون (40 میلی‌گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) درمان شدند. حیوانات بیش فعالی و تشنج نشان دادند. حیوانات 2 ساعت پس از آخرین درمان سر بریده شدند. خون در لوله‌های هپارینه برای تخمین گلوکز با روش نلسون [5] جمع‌آوری شد. مغز، کبد و آدرنال به سرعت جدا و وزن شدند. محتوای گلیکوژن مغز و کبد با روش لبارون [6] استخراج و با روش کالریمتری مونتاگومری [7] تخمین زده شد. آنزیم‌های گلیکوژنولیز در هموژن 1٪ تهیه شده در ساکارز 0.25 M یخ زده بررسی شدند. گلیکوژن فسفر یلاز (EC 2.4.1.1) و گلوکز-6-فسفاتاز (EC 3.1.3.9) با روش هرز و هووف [8] و فسفوگلیکوموتاز (EC 2.7.5.1) با روش نجار [9] بررسی شدند. برای بررسی فعالیت هگزوکیناز (EC 2.7.1.1)، بافت در محیطی حاوی 0.15 M KCl، 0.005 M EDTA و 0.04 M MgCl2 هموژن شد. برای لاکتات دهیدروژناز (EC 1.1.1.27)، از بافر فسفات (pH 7.4) استفاده شد. هر دو آنزیم با روش‌های کرین و سولز [10] و کورنبرگ [11] به ترتیب بررسی شدند. فروکتوز 1،6-دی فسفاتاز (EC 3.1.1.3.11) و فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز (EC 4.1.1.49) در هموژن 1٪ تهیه شده در ساکارز 0.25 M با روش‌های مندیکینو و واسوملی [12] و فیلیپس و بری [13] به ترتیب بررسی شدند. فعالیت کولین استراز مغزی (EC 3.1.1.7) با روش المن و همکاران [14] با استفاده از استیل تیوکولین به عنوان سوبسترا اندازه‌گیری شد. فعالیت گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز (EC 1.1.1.49) با روش کورنبرگ و هوراکر [15] بررسی شد. سطوح لاکتات و پیروات با روش بارکر و سامرسون [16] و تئودور و همکاران [17] به ترتیب اندازه‌گیری شدند. محتوای اسید اسکوربیک و کلسترول آدرنال با روش‌های رو و کوئتر [18] و چیاموری و هنری [19] به ترتیب تخمین زده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t دانشجویی به صورت آماری تجزیه و تحلیل شدند
PDFمقاله36