مقایسه اهدای خون و فصد
فصد چیست؟
رگ زدن نوعی تخلیه همگانی است که زیادی را بیرون میراند ومنظور اززیادی بیشترشدن اندازه خلطی نسبت به دیگری درعروق است،رگ زدن دردوحالت مرضی بایسته است:
1-برای کسی که تنش جهت پذیرش بیماریها آمادگی دارد وچنانچه خونش زیاد شود بیماری پدید میآید.
2-برای کسی که دراثر زیادی خون درحال حاضربیمارشده است.(کتاب قانون شیخ الرئیس جلد اول)
تعریف فصدازنظرپزشکی جدید عبارتست از بازکردن مصنوعی یکی از سیاهرگها به منظورگرفتن خون.
اندیکاسیونهای فصد خون
مواقعی که به فصد خون نیاز داریم عبارتند از :
1- غلبه خون (هموگلوبین بالا)= زیادی خون
2- تباهی خون=کثیفی خون (مثل قند– چربی– اوره– اسید اوریکِ بالا در خون)
3- زیادی و تباهی خون (ترکیبی از حالات فوق الذکر)
4- به منظور انحراف مسیر خون در بدن
5- فشار خون بالا که جدیدا اتفاق افتاده باشد
6- اورژانس ها یا بحران های طبعی ( مثل ضربه ها – تصادفات – و در حالات اسپاسمهای شدید وکزاز)
7- تسکین دردها مثل درد سیاتیک – درد پستان – و دردهای اسکلتی دیگر
8- غلبه سودا
9-فلج ناگهانی حاصله ازخونریزیهای مغزی(ناآرامیهای شدید وتحریک پذیری،سردردهای شدید،اختلالات گفتاری،تشدید رفلکس ها) وهمچنین درپلنتورا وحالت انسوفیزان قلب (آسم قلبی)
10-کسانی که براثر پارگی مویرگ های ریه شان خونریزی میکندوتااین ترکها جوش نخورده است بمحض زیاد شدن خون پاره میشوند ودوباره خونریزی میکند،
11-همچنین کسانی که مستعد صرع ،سکته ،مالیخولیا ،خوانق و ورمهای احشا و ورم گرم هستند.
12-کسانی که خون بواسیرشان قطع میشودوزنانی که خون حیضشان بندمی آید ،تاثیر درمانی دارد.
13- وشاید بتوان گفت دراین دوره زمانه پاکسازی عمیق وکامل بدن از انواع سموم شیمیایی که توسط خوراکیهای ناسالم به وجود آمده اندوپیش زمینه ای برای دچارشدن به انواع بیماریهاست نام برد.
انتقال خون
انتقال خون روشي است كه توسط سرنگ، خون از طريق رگ هاي فرد به داخل كيسه مخصوص خون ريخته مي شود. اين خون ، خوني است كه در داخل كبد و كليه و قلب جريان دارد و خون به اصطلاح سالم و غذا دار مي باشد كه از بدن فرد كشيده ميشود، در نتيجه رسوبات آن در موريرگ ها باقي مي ماند.
معایب اهدا و انتقال خون
1-کاهش سطح آهن خون (فریتین) با اهدای خون به اثبات رسیده است و از این قاعده با عنوان «فرضیه آهن» یاد می کنند. به این معنی که کاهش و تعادل میزان آهن خون یکی از شاخص های کنترل کننده بیماری های قلبی عروقی به ویژه حملات -قلبی است.
2- شخص خون دهنده به مدت دو هفته از نظر نيروي آميزش جنسي ضعيف ميشود.
3-از اشكالات ديگر روش انتقال خون اين است كه ژن بيمار شخص خون دهنده به فرد ديگر انتقال پيدا ميكند. در مورد اين مساله به صورت ديگر در كتاب (من لا يحضره الفقيه) روايت شده است كه رسول خدا فرمودند: براي بچه دايه ي احمق نگيريد كه شير دايه بر طفل اثر مي گذارد و در جاي ديگري مي فرمود براي بچه دايه ي كور نگيريد، كه شير او بر طفل تاثير خواهد گذاشت. دقت شود شيري كه تصيفيه شده از بدن خارج ميشود، اين گونه ژن آن دايه را به نوزاد منتقل می كند، آيا در روش انتقال خون ژن بيماري و صفات شخص را انتقال نمي دهد؟ چگونه بعضي ازبيماري هاي ارثي از نسلي به نسل ديگر انتقال پيدا مي كند؟ ايا در انتقال خون بيماري از شخصي به شخص ديگر انتقال پيدا نمي كند؟
4-همچنان كه طبع بعضي از افراد سوداوي و يا صفراوي است، اين طبع با انتقال خون به شخص ديگر منتقل خواهد شد و اگر بدن شخص در مقابل آن ژن بيماري مقاومت نمايد، بالاخره بعد ازچند سال در بدن گيرنده ي خون فعال ميشود و به دليل ضعيف بودن بدن موجب بروز بيماري در او خواهد شد. مثلا اگر شخص دهنده ي خون، كم عقل و كم هوش باشد و يا ذاتا انسان خلاف كار و حرام خوار باشد خون اين شخص منفي يا مثبت باز هم تأثير خود را بر فرد گيرنده ي خون خواهد گذاشت.
دربين افراد خون دهنده، همه ي آنان كه نمي توانند غذاهاي پاك و حلال و مقوي مصرف كنند و از آن جايي كه خون اين افراد باابزار آزمايشگاهي به نحو مطلوب تصفيه نمي شود و چنانچه اين خون از لحاظ كنترل بيماري ها و الودگي هاي خوني تصفيه شود، ولي باز هم خواص ژنتيكي فرد دهنده را در خود دارد.
مقایسه اهدا خون و فصد
سير درمان بيماري در عمل فصد خون بدين گونه است كه اگر قسمتي كه قراراست فصد خون شود (پا يا دست) آن ناحيه را با گاروي مي بندند، اين كار باعث مسدود شدن جريان خون مي شود و خون ديگر بر نمي گردد و نمي تواند برگردش خون ادامه بدهد. اين خون در سياهرگ ها، سرخرگ ها مويرگ ها و رگ هاي لنفاوي پر مي شود و به آن ناحيه فشار وارد مي كند و وقتي كه رگي را سوراخ مي كنند خون با فشار هر چه تمام تر خارج مي شود و خون هايي كه در اثر فشار در مويرگ ها و رگ هاي لنفاري پر شده بودند با خارج شدن از سياهرگ فروكش مي كند و داخل بدن جذب نمي شود و حتي از سياهرگ خارج مي شود و چنان چه در اثر لخته ي خون و خون مرده و سياه شده كه در آن ها رسوب كرده و ديواره ي سياهرگ و سرخ رگ و مويرگ را پوشانده و گرفتگي داشته باشد اين گرفتگي باز مي شود و اكسيژن و مواد غذايي به ان جا ميرسد و درد درمان مي يابد. ولي در روش انتقال خون مانند فصد كمکي به درمان شخص نمي كند . هنگامي كه خون ان ناحيه بسته شده تخليه شد و خوني كه در پشت گارو جمع شده است باز انباشته مي گردد و قتي گارو باز شود خون به سرعت سرازير مي شود و هر چه را در مسير خود باشد مي شويد و مي برد. در نتيجه گرفتگي رگ ها از بين مي رود و خون در ان ناحيه به گردش در مي ايد و درد آن محل درمان مي شود. ولي در انتقال خون اين عمل صورت نمي گيرد و تاكنون كسي با اين روش دردهايش درمان نشده است. به علاوه در انتقال خون خون گيري فقط از رگ دست انجام مي پذيرد ولي در عمل فصد، اين خون گيري از دست و پا و از جاهای مختلف بدن هر دو انجام مي شود و برای خونگیری از هر کدام از رگها خواص خاص و اثر خاصی روی یک ناحیه از بدن ذکر شده است.
شاید بتوان اهدا خون و فصد را از چند نقطه نظر با یکدیگر مقایسه نمود مثل:
1-ازنظر قدرت درمان بیماریها و نحوه گرفتن خون
2-ازنظر مقدارخونگیری ومدت زمان تاثیر دربدن
3- ازنظر گستردگی خونگیری از بدن
4- ازنظر شروط خونگیری
5-ازنظر فاکتورهای خونی که نیازمند آزمایش وتجهیزات آزمایشگاهی میباشد.
1-درقدرت درمان بیماریها با توجه به اندیکاسیونهایی که ازآنها نام برده شد میتوان گفت انتقال خون درکنترل چند بیماری که شامل پرخونی وکاهش عوارض یائسگی میباشد نقش داردبه شرط آنکه به صورت مداوم تکرار شود.امادرفصد با توجه به اینکه خون با فشار خارج میشود کلیه رسوبات خون (سودا)را میشوید وگرفتگیهارا باز میکند ،میتوان گفت ازعمق بدن رسوبات را پاکسازی میکند به همین دلیل دردرمان بیماریها مثل سیاتیک یا ادم ریوی و….نقش اساسی دارد.
2- میتوان گفت ازنظر مقدارخونگیری درفصد وانتقال خون تقریبا به یک میزان خون ازبدن گرفته میشود ولی با توجه به اینکه درفصد رسوبات خون نیز بیرون می آید درسال یک بار فصد نتیجه درمانی طولانی مدت دارد ولی درانتقال خون با توجه به اینکه تنها خون زلال رگها گرفته میشود برا ی برخورداری ازتاثیرات کنترلی باید هرچندماه یکبارتکرار شود.
3- در انتقال خون ،خونگیری تنها از رگ دست انجام میشود ،ولی در فصد بنابر مورد بیماری فصد از رگهای مختلف با شیوه های گوناگون درمانی گرفته میشود.
4- درانتقال خون با توجه به اینکه هدف اصلی از خونگیری اهدا به شخص دیگری است به تبع آن شروط خونگیری تابعی از خارج از بدن شخص است ،امادر فصد باتوجه به اینکه خونگیری جهت سلامتی ودرمان خودشخص انجام میشود شروط خونگیری تابعی از شرایط بدنی خود بیماراست وبا این توضیح ممکن است مقدار،محل ونحوه خونگیری هرشخص متفاوت از شخص دیگری است.
مثلاً در اهدای خون:
وزن اهداکننده باید حداقل ۴۵ کیلوگرم باشد.
سن فرد اهداکننده باید بین ۱۸ تا ۷۰ سال باشد.
اهداکننده باید از سلامت کامل جسمی و روحی برخوردار باشد.
اگر از هر نوع آنتی بیوتیک استفاده می کنیم، حداقل تا پنج روز پس از آخرین روز مصرف دارو نباید خون بدهیم.
افراد مبتلا به آبله مرغان تا التیام کامل جوش های صورت و بدن نباید خون بدهند. به این ترتیب تا یک ماه پس از التیام کامل بثورات، اهدای خون ممنوع است.
افرادی که تحت هر نوع عمل جراحی قرار گرفته اند، نباید تا یک سال خون اهدا کنند.
سرماخوردگی نیز یکی دیگر از مواردی است که باعث ممنوعیت اهدای خون می شود.
افراد مبتلا به دیابت نباید خون اهدا کنند. بهتر است حتی افرادی که تحت نظر پزشک بوده و قند خون شان در حد طبیعی است نیز خون ندهند.
ابتلا به عفونت ها به ویژه عفونت گوش، گلو و بینی مانعی برای اهدای خون است.
اگر به هر دلیل دندان ها یا لثه های مان بیمار بوده یا در حال درمان هستیم، نباید خون اهدا کنیم.
اگر از دارو (هر نوع دارو) استفاده می کنیم، تا پایان دوره درمان و مصرف دارو، اهدای خون ممنوع است.
تب نشانه بروز بیماری یا مشکلی در بدن است. بنابراین تا شناسایی علت بروز تب و درمان کامل، اهدای خون ممنوع است.
افرادی که هر قسمتی از بدن شان را تاتو کرده اند نباید تا یک سال خون بدهند.
موارد ممنوعیت عمل فصد خون
رگ زدن در شرایط غیر مناسب عبارت است از :
-در افراد سرد مزاج
– در سرزمین های بسیار سرد
– در دردهای بسیار آزار دهنده
– بعد از حمام طولانی مثل حمام سونا
– بعد ازا نجام عمل جماع
– سنین زیر 14 سالگی (البته با تجویز پزشک این مورد متغیراست)
– سنین پیری(البته با تجویز پزشک این مورد متغیراست)
– افراد کم خون– افراد رنگ پریده
– افرادی که گوشت شل ول یا حالت پف کرده دارند
د– در دوران نقاهت بیماری
– در حالت شکم سیر
– بیماران کولیتی
– بانوان باردار و حایض
همانطور که درموارد بالا مشاهده میکنیم وبا مقایسه شروط انتقال خون و فصد به خوبی میتوان متوجه شد که هدف اصلی اهدای خون دریافت خون برای فرآوری است و در فصد هدف اصلی درمان بیماری فرد است.
تنها موردی که میتوان درانتقال خون شاید یک مزیت باشد و درطب سنتی جایگزینی ندارد بحث اهدای خون در موارد ضروری به بیماران است که هرشخص میتواند در سال هم فصد انجام دهد و هم اهدای خون، درضمن با توجه به پاکسازی خون درفصد شاید بتوان گفت درصورت اهدای خون توسط فرد فصد شده، خونی سالمتر را میتوان اهدا کرد.
اما نکته قابل توجه این است که برای اثبات بی چون و چرای موارد بالا باید اسناد معتبری داشته باشیم که برای رسیدن به آن باید آزمایش عملی و در محیط آزمایشگاهی صورت پذیرد مثلا تفاوت فاکتورهای خونی مثل مقایسه دفع مواد زاید درانتقال خون و فصد،مقایسه خون اهدایی بعد ازانجام فصد و خون اهدایی فصد نشده، مقایسه طول مدت تاثیر در درمان بیماریها با رعایت موارد تغذیه ای و…….
و روش دیگری که میتواند مکمل روش آزمایشگاهی باش آمارگیری از بیمارن طی مدت زمانی مثلا یکساله است که نیازمند طرح سوال و بررسی پرونده ها ودر صورت لزوم صحبت با بیماران درمان شده توسط این روش میباشد، است.
هیات تحریریه احیای سلامت
1-کتاب قانون جلد اول تالیف شیخ الرییس ابوعلی سینا
2-سایت طب اسلامی و طب سنتی
3- کتاب خلاصه التجارب تالیف بها الدوله رازی