پونه از دیدگاه ابن سینا

ابوعلی سینا حکیم بزرگ ایرانی و به استناد مطالب جلد دوم کتاب قانون،با برشمردن انواع پونه می گوید که پونه ،گوهری لطیف دارد و پونه ی کوهی از پونه ی جویباری قوی تر می باشد.

به گفته او:

-تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرم کننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از نوع جویباری می باشد.خون را به سمت پوست میکشد و قرحه آور (تحلیل برنده رطوبت های واقع در میان اجزای پوست) است. خوردن پونه به تنهایی،معرق و بسیار گرمی بخش است. مواد را از اعماق بدن جذب می کند. تکه کننده و خشکاننده و گرم کننده است.

– پونه ی تنها و به خصوص اگر با انجیر خورده شود، سینه را از خلط های غلیظ و لزج پاک میکند.

– هر پونه ای و بویژه پونه ی کوهی، بی اشتهایی و ضعف معده را از بین می برد و سکسکه را تسکین می دهد.

– بیماری که تب و لرز دارد ،اگر آب پز پونه را بخورد ،یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن بمالد بسیار نفع می بیند.

– آب پز پونه برای پیچش و درد روده و قی و اسهال شدید مفید است.