چرا بعد عطسه، الحمدالله بگوییم؟
از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام درباره ی عطسه پرسیدن، فرمود:
خداوند برای بنده اش نعمت هایى در سلامت بدن و اعضای او قرار می دهد و بنده، متوجّه این موارد نیست و خداوند را از یاد می برد.
لذا خداوند به بادی دستور می دهد که از بدن بنده عبور کند و از بینی اش خارج شود. در این هنگام، بنده، حمد خدا را به جا می آورد و با گفتن الحمدُ لله، در واقع شکر نعمت هایی را به جا آورده که فراموش کرده است.
در طب سنتی آمدن عطسه را دلیل بر رطوبت بیش از اندازه و مورد نیاز مغز تلقی می کنند که با عطسه که کل بدن را نیز درگیر می کند این رطوبت از مغز خارج می شود.
امام صادق (علیه السلام):
تا سه عطسه در روز را نشانه سلامتی
و بیش از سه عطسه در روز را نشانه درد و بیماری دانسته‌اند
و در روایتی فرمودند: عطسه از بینی بیرون نمی‌آید، بلکه از همه بدن می‌آید همان سان که نطفه از بدن، سرچشمه گرفته و از آلت بیرون می‌آید، نمی‌بینید که انسان عطسه می‌کند تمام بدنش تکان میخورد؟
عطسه در روایات
پیامبر خداصلی الله علیه و آله:
عطسه کردن برای بیمار؛ نشان بهبود و راحت بدن است.
امام صادق(علیه السلام):
عطسه فراوان شخص را از پنج چیز ایمن میبخشد:
نخستین آنها جذام است؛
دوم بادهای بدخیمی که در سروصورت جای میگرند،
سوم آنکه مایه ایمنی از ریزش آب درچشم میشود؛
چهارم آنکه ازسختی حفره های بینی مصونیت میدهد
وپنجم آنکه از بیرون آمدن مو درچشم ایمنی میدهد.
امام رضا علیه السلام:
بدان که علت عطسه آن است که خداوند چون بنده ای را نعمتی دهد و او سپاس آن نعمت قرار میدهد. همچنین هیچکس عطسه نمی کند؛ مگر این که غذایش گوارا می شود.
