محرومیت دائم حکیم دکتر روازاده! از جنجال رسانه ای تا واقعیت (بخش دوم)

به نام خدا
انتشار پرهیاهو و سازماندهی شده خبر محرومیت دائمی دکتر حسین روازده از اشتغال به حرفه پزشکی یکی از عجیب‌ترین پدیده‌های تاریخ طبابت در این کشور است.
پیش از آنکه به این ماجرا بپردازیم، باید از منتشرکنندگان این بیانیه قدردانی کنیم، چرا که جریان مخالف طب ایرانی-اسلامی سالها بود که تبلیغ می‌کرد دکتر حسین روازاده اساسا پزشک نیستند. شاید با این بیانیه محرومیت بود که بسیاری از هم وطنان مطلع شدند که دکتر حسین روازاده دارای شماره نظام پزشکی بوده است.

ماجرا از این قرار است که پس از شیوع واکسن کرونا، دکتر روازاده درباره تزریق واکنس فایزر موضع گرفت. گذشت زمان نیز ثابت کرد که واکسن فایزر عوارض هولناکی برای تزریق کنندگان داشته است. اما دادسرای انتظامی نظام پزشکی تهران، با این ادعا که دکتر روازاده موازین علمی را رعایت نکرده، راهکارهای غیراصولی ارائه کرده و افکار عمومی را نسبت به تزریق واکسن منحرف ساخته، علیه ایشان پرونده ای تشکیل داد و در تاریخ 6/2/1402 رای به محکومیت ایشان داد. اما پیرو درخواست تجدیدنظر دکتر روازاده، شعبه 22 دادگاه تجدیدنظر تهران در تاریخ 8/5/1402 رای قطعی به برائت ایشان داد.
با این وجود، پرونده سازان که از این مسیر ناامید شده بودند، مرکز نظارت و اعتباربخشی امور درمان را عامل خویش ساختند تا در اقدامی غیرقانونی نامه ای تحریک آمیز مبنی بر محرومیت دکتر روازاده تنظیم و در رسانه ها منتشر کند.

درباره این عملیات تخریبی-امنیتی اقدام حقوقی لازم از طریق مراجع ذیصلاح در حال پیگیری است و نتیجه به اطلاع علاقمندان به حکیم طبیب دکتر حسین روازاده پدر طب ایرانی-اسلامی خواهد رسید.
اما پرسش اینجاست که آیا روزانه چندین مورد حکم محکومیت علیه اعضای سازمان نظام پزشکی صادر نمی‌شود؟ چرا هیچ کدام از این احکام رسانه‌ای نمی شود؟ چرا باید به صورت گزینشی درباره یک پرونده اینگونه در سطح گسترده شانتاز رسانه‌ای صورت بگیرد و یک مسئله درون سازمانی باید از بی بی سی درآورد؟ از دستگاه های امنیتی کشور درخواست می شود بررسی کنند که درمان های کم‌هزینه، بی عارضه و پر‌اثر دکتر روازاده منافع چه کسانی را به مخاطره انداخته که این چنین در حال عملیات تخریبی-امنیتی علیه طب ایرانی-اسلامی هستند؟
از طرف یک شهروند (م- ط)
11 شهریور 1402