مقاله شماره 35: اثر مالاتیون، دیازینون و غلظت‌های مختلف روی، مس، نیکل، سرب، آهن و جیوه بر ماهیان
چکیده
آزمون‌های سمیت حاد و مزمن برای مالاتیون، دیازینون، مس (Cu)، جیوه (Hg)، سرب (Pb)، روی (Zn)، نیکل (Ni) و آهن (Fe) انجام شد. مرگ و میر *Barilius vagra* و *Cyprinus carpio* (کپور معمولی) متغیر بود، اما LC50-96 ساعت برای آفت‌کش‌ها مشابه بود. به نظر می‌رسد که *B. vagra* بالغ نسبت به مالاتیون حساس‌تر از کپورهای جوان باشد. هم کپورهای جوان و هم *B. vagra* بالغ به دیازینون بسیار حساس بودند. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت آفت‌کش‌ها، مورفولوژی و رفتار را تغییر داد. مقادیر LC50-96 برای مس، جیوه و سرب به ترتیب 0.3، 0.16 و 0.44 برای ماهی‌های کوچکتر و 1.0، 0.77 و 1.33 برای ماهی‌های بزرگتر بود. مقادیر تکراری LC50 برای روی، نیکل و آهن تا حدودی متغیر بود و برای این فلزات، اندازه ماهی به نظر می‌رسید که بر پاسخ تأثیر می‌گذارد، زیرا مقادیر LC50 با افزایش اندازه ماهی افزایش یافت. باقیمانده‌های مس، سرب، روی و آهن پس از قرار گرفتن در معرض غلظت‌های زیر کشنده این فلزات به مدت 15 روز، در کپور معمولی جوان به طور قابل توجهی بیشتر از گروه کنترل بود.
مقدمه
آلودگی محیط آبی توسط مواد سمی، نگرانی فزاینده‌ای در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه است. نگرانی فوری، سلامت و رفاه انسان است، اما تأثیر آلودگی بر موجودات آبزی نیز پیامدهای زیست‌بومی گسترده‌ای دارد. چندین مطالعه، اثرات آلودگی بر ماهی‌ها و کیفیت آب در شبه قاره هند و پاکستان را بررسی کرده‌اند (1-6). دو منبع اصلی آلاینده‌هایی که کیفیت آب را در این شبه قاره به خطر می‌اندازند، فاضلاب‌های کشاورزی و صنعتی هستند. در پاکستان، آفت‌کش‌های ارگانوفسفره، ارگانوکلره، کاربامات و پیروتروئید به طور معمول در کشاورزی و باغبانی استفاده می‌شوند. پایداری و ماندگاری محیطی آفت‌کش‌های ارگانوکلره (مانند DDT و دیلدрин) منجر به افزایش استفاده کشاورزی آنها در هند و پاکستان شد (7، 9-11). تلاش‌های دولت برای تحریک توسعه صنعتی و تکنولوژیکی شدید بود که به نوبه خود می‌تواند آلودگی صنعتی را افزایش دهد. مزایا و ضررهای آفت‌کش‌های کشاورزی و فاضلاب‌های صنعتی باید مورد بررسی قرار گیرد. مالاتیون و دیازینون دو آفت‌کش ارگانوفسفره پرکاربرد در پاکستان هستند. مالاتیون {0،0-دی متیل S-(1،2-دی کربوکسی اتیل) فسفرودی تیوات} و دیازینون {0،0-دی اتیل 0-(2-ایزوپروپیل-6-متیل-4-پیریمیدینیل) فسفروتیوات} دارای پایداری شیمیایی متوسط تا بالا هستند (12). آنها سموم تماسی هستند که به عنوان اسپری‌های برگی برای کنترل حشرات نرم‌تن مانند مگس ریشه کلم و مگس هویج استفاده می‌شوند. هدف اصلی این آفت‌کش‌ها، آنزیم استیل کولین استراز (ACHE) است که به طور معمول انتقال‌دهنده عصبی استیل کولین (ACh) را در اتصالات سیناپسی از بین می‌برد. مطالعات کمی در پاکستان برای آزمایش اثرات سمی مالاتیون، دیازینون و سایر آفت‌کش‌های ارگانوفسفره بر ماهی‌ها انجام شده است (13-15). این آفت‌کش‌ها به طور مرتب وارد محیط‌های آبی می‌شوند، به مقدارهایی که برای سلامت انسان بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود، اما شاید برای ماهی‌ها و سایر موجودات آبزی خطرناک باشد. با این حال، در غیاب کارهای تجربی که به اثبات ضرر این مواد شیمیایی بر ماهی‌ها می‌پردازد، تأیید اثرات آنها بر بقای گونه‌های ماهی محلی غیرممکن است. هدف آزمایش گزارش‌شده در این مقاله، تعیین اثرات این دو آفت‌کش و فلزات انتخاب‌شده بر بقای ماهی‌ها بود
مقالهpdf 35
