آشنایی با لغات و اصطلاحات طب سنتی: خون

خون (Blood): مایعی است سرخ رنگ دربدن جانداران و آن یکی از اخلاط اربعه است به نزد قدماء. خون مایعی است سرخ رنگ، گرم و مرطوب و جایگاه آن در کبد است و از طریق رگ ها در سطح بدن پخش می شود و عامل رسیدن غذا به اندام ها است. از این نظر خون برترین و مفیدترین اخلاط در بدن است. خون طبیعی خونی است سرخ رنگ، بسیار شیرین، دارای طبیعتی گرم و تر و عاری از بوی بد. خونی که از جگر خارج می شود و به قلب برده می شود بدلیل آنکه حامل مواد غذائی و سودا و صفرا و بلغم است، غلظتش زیاد است این خون در فاصله جگر تا قلب، آب اضافی و مقداری از سودا و صفرا و بلغم خویش را از دست داده و سرخ تر و روشن تر و روان تر از خون قبل می شود. مایعی سرخ که دَوَران می کند در شرائین و اورده انسان و دیگر حیوانات مهره داران. غذائی که انسان و دیگر حیوانات می خورند پس از حصول میعان جذب و درخون داخل می گردند و بواسطۀ یک سلسله از مجاری یعنی شرائین در همۀ اجزای بدن برده می شوند و خون شربانی وقتی که سرخ و رنگین باشد دلیل بر سلامتی شخص است و چون کم رنگ گردد دلیل بر صورت بیماری مخصوصی است که انمی گویند و اطبا در دوای آن نوعاً آهن به کار می برند. خون وریدی همیشه سرخی سیاه رنگی دارد و حیوانات پستاندار و طیور دارای خون گرم اند یعنی خون آنها حرارتی دارد فوقٍ حرارت محیط و خزنده ها و ماهی (و بعضی حیوانات دیگر) خون شان سرد است یعنی دارای همان حرارتی است که آنان در میان آن زندگی می کنند و رنگ خون پستانداران و طیور و خزنده ها و ماهی ها سرخ است و خون صدف ها سفید می باشد (ناظم الاطباء).

طبع خون گرم و تر است، خون دو نوع است

1- خیلی سرخ کمی سفت و این گونه خون در کبد است و در رگهائی که در جگر منشعب شده باشد که آنرا اورده گویند.

2- سرخ است درخشان تر و گرم تر و روان تر از آن باشد، و این خون در قلب است و در رگهائی که ناشی از قلب می شود که آنها را شرائین گویند.

طب سنتی

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

برای برقراری امکان تعامل با شما کاربر محترم خواهشمند است شماره همراه خود را در فیلد مربوطه وارد نمایید.شماره موبایل شما در سایت منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا