سه قرن طلایی در اوج گیری طب و تمدن اسلامی ایرانی

در تعالیم اصیل اسلامی بر بازنگری تاریخی و کندوکاو عمیق در سیر تاریخ تفکر تأکید بسیار شده است. این امر گویای حقیقت امکان الگوبرداری و عبرت اندوزی از مطالعه اعصار پیش است.

در تاریخ می توان به وقایعی دست یافت که ممکن است در حال و آینده نیز به طور مکرّر شاهد مصادیقی شبیه به آنها باشیم.

با بررسی تاریخ علم و البته تاریخ حکمت که موهبتی صرفا شرقی بوده و می تواند به عنوان معادلی برای تاریخ فلسفه یونان تلقی گردد؛ به قرون طلایی سوم و چهارم و پنجم هجری برمی خوریم که در آن، ایران اسلامی در اوج شکوفایی در عرصه علم و دانش، خصوصا علم انسانی بوده است.

طی بررسی آراء اندیشمندان با رویکردی تاریخی و تجزیه نگر و نگاهی جامع الاطراف به شرایط حوزه های مختلف در قرون طلایی می توان به علل اصلی این شکوفایی دست یافت.

بررسی جایگاه دین در عرصه های مختلف این دوره و تاثیر آن در پیشرفت های حاصله، غور در فضای اجتماعی و سیاسی و اقتصادی، تعاملات فرهنگی با سایر ملل، گفتمان های جاری در فضای علمی آن روزگار و چند سؤال دیگر را نیز می توان از مباحث پیش نیاز الگوبرداری برای تألیف مشی توسعه دانست.

پر واضح است که کم رنگ شدن شاخصه های پیشرفت و پیدایش عللی که متقابل آنها بوده، می تواند از عوامل افول در اعصار متعاقب باشد. با توجه به اینکه الگوی پیشرفتی که استخراج خواهد شد با فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی آمیخته است؛ بدون نیاز به آمایش سرزمینی و تنها با بروزرسانی و اعمال اصلاحات مقتضی زمان، امکان ترسیم الگوی توسعه ای با شاخصه های کاملا بومی و مبتنی بر هویت فرهنگی وجود خواهد داشت.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

برای برقراری امکان تعامل با شما کاربر محترم خواهشمند است شماره همراه خود را در فیلد مربوطه وارد نمایید.شماره موبایل شما در سایت منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا