سابقه و هدف: رینوسینوزیت مزمن به عنوان یک بیماری شایع، دارای علائم بالینی متعددی می‌باشد. در دهه‌های اخیر به منظور تعیین کرایتریای تشخیصی آن، صرفاً چند علامت بالینی اصلی مد نظر قرار گرفته‌اند و عملاً بقیه علائم نادیده گرفته شده‌اند. از آن‌جایی‌که بر اساس مطالعات تطبیقی، CRS قابل تناظر با بیماری نزله و زکام در مکتب طب ایرانی می‌باشد، پژوهش حاضر با مروری بر برخی علائم و پیامدهای این بیماری در دو مکتب طب کلاسیک و ایرانی، قصد دارد تا چشم‌انداز تشخیصی فراگیرتری از آن پیشنهاد نماید.
مواد و روش ها: در این مطالعه کتابخانه‌ای با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی پزشکی و مراجعه به کتب مرجع طب ایرانی، کلید واژه‌های انگلیسی، عربی و فارسی مربوط به سینوزیت مزمن و نزله و زکام بدون محدودیت زمانی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های به‌دست آمده با یکدیگر مقایسه شدند و مورد تفسیر و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بررسی متون و مقالات موجود درباره بیماری رینوسینوزیت مزمن، نشان داد که طیف وسیعی از علائم و پیامدها در این بیماری قابل مشاهده است. پیچیدگی چهره بالینی رینوسینوزیت مزمن در برابر درک خطی رایج از آن، موجب شده است که طراحی یک چارچوب نهایی برای تعریف و توصیف سمیولوژیک آن دشوار گردد.
استنتاج تقلیل علائم و پیامدهای رینوسینوزیت مزمن به نشانه‌های عضوی (بینی سینوسی)، باعث نادیده گرفتن طیف وسیعی از بیمارانی می‌شود که با وجود علائم خارج عضوی، علائم عضوی آن‌ها بارز نیست و همین امر موجب لغزش تشخیصی و مغفول ماندن برخی بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن می‌گردد. بنابراین ما رویکرد جامع‌تری برای تشخیص رینوسینوزیت مزمن از طریق بررسی نشانه ها و علائم موضعی و عمومی به منظور درمان بهتر و کیفی تر پیشنهاد می کنیم.

واژه‌های کلیدی: رینوسینوزیت مزمن، طب ایرانی، علائم خارج عضوی