جايگاه طب پيشگيرى در اسلام

جايگاه #طب پيشگيرى در اسلام‏

? بررسى متون اسلامى به روشنى نشان میدهد كه يكى از اهداف اصلى و حكمت‏ هاى مهمّ احكام و مقرّرات اسلامى، طبّ پيشگيرانه، از طريق پيشگيرى از #بيمارى ها و تأمين #سلامت انسان است.

? خداوند متعال، تصريح میكند كه قرآن و برنامه‏ هاى نورانى و حياتبخش آن، جامعه بشر را به راه‏هاى تأمين سلامت، رهنمون میگردد:

? «يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ».( مائده، آيه 16)

? خداوند، هر كه را از خشنودى او پيروى كند، به وسيله آن [كتاب‏] به راه‏هاى سلامت، رهنمون میشود.

? و بدين سان، انسان میتواند با پيوند با خدا و برنامه‏ هايى كه او براى زندگى بشر ارائه كرده، به بزرگ‏ترين نعمت‏ هاى الهى دست يابد و نه تنها آخرت، بلكه سلامت و سعادت و خوش‏بختى دنياى خود را نيز تأمين نمايد:

? «مَنْ كانَ يُرِيدُ ثَوابَ الدُّنْيا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ». (نساء، آيه 134)

? هر كس پاداش دنيا میخواهد، [بداند كه‏] پاداش دنيا و آخرت، نزد خداست.

? بر اين پايه، در اسلام، آنچه براى سلامت جسم و يا جان خطرناك و زيانبار است، حرام يا مكروه است و آنچه براى سلامت انسان، لازم و مفيد است، واجب يا مستحب، و آنچه سود و يا زيانى براى جسم و يا جان ندارد، مباح شناخته شده است.

? اين بدان معناست كه طبّ پيشگيرى در متن مقرّرات و احكام پنجگانه اسلام، تنيده شده و اجراى كامل و دقيق قوانين الهى در زندگى، سلامت جسم و جان انسان را به همراه دارد.

✔️ ( به استثناى مواردى كه حكمت الهى به دليل مسائل تربيتى بيمارى فردى را اقتضا نمايد( ر. ك: ج 1، ص 126، حكمت بيمارى))

? امام رضا عليه السلام، درباره حكمت مقرّرات الهى كه بر انسان حلال و يا حرام شده است، میفرمايد:

? إنّا وَجَدنا كُلَّ ما أحَلَّ اللّهُ تَبارَكَ و تَعالى فَفيهِ صَلاحُ العِبادِ و بَقاؤُهُم، و لَهُم إلَيهِ الحاجَةُ الَّتى لا يَستَغنونَ عَنها، و وَجَدنَا المُحَرَّمَ مِنَ الأَشياءِ لا حاجَةَ بِالعِبادِ إلَيهِ و وَجَدناهُ مُفسِدا داعِيا لِلفَناءِ وَ الهَلاكِ. ( علل الشرائع، ص 592، بحار الأنوار، ج 65، ص 166. همچنين، ر. ك: ج 1، ص 85، ح 65)

? ما می بينيم هر آنچه كه خداوند تبارك و تعالى حلال كرده، در آن، صلاح و بقاى بندگان است و بدان نيازى گريزناپذير دارند، و می بينيم همه آنچه كه حرام شده است، بندگان، بدان نيازى ندارند و میبينيم كه همه، موجب تباهى و زمينه نابودی اند.

? در اين سخن، امام تصريح می فرمايد كه آنچه در مقررات الهى در زمينه‏ هاى مختلف (مانند: خوردن، آشاميدن، ازدواج و …)، حلال شمرده شده، امورى است كه مردم براى تأمين سلامت، رفاه و آسايش خود، بدان نياز دارند و مصالح زندگى و بقاى آنها وابسته به آن است و به عكس، آنچه تحريم شده، امورى است كه نه تنها مورد نياز مردم نيست، بلكه به زيان سلامت و آسايش آنان و موجب هلاكت آنهاست.


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

برای برقراری امکان تعامل با شما کاربر محترم خواهشمند است شماره همراه خود را در فیلد مربوطه وارد نمایید.شماره موبایل شما در سایت منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا