خروجی تمدن، انسان‌ها هستند.
تمدن غرب می‌خواهد همه‌ی ما در طبقه دوم یعنی حیات حیوانی بمانیم؛ و حتی حیات اجتماعی و سیاسی و علمی ما ملحدانه باشد. تحولی در ما رخ ندهد و کوشش نکنیم خودمان را بالاتر بکشیم و رشید شویم.
اما تمدنی که می‌تواند محمدتقی بهجت بپروراند؛ یعنی می‌تواند کاری کند اغلب مردمش از این چهار طبقه بالاتر بروند و چون شهدا «عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ» شوند. و زیرنظام‌های خود در جامعه‌سازی را نیز بر این اساس شکل دهد.
در گام دوم انقلاب، عصر جدیدی آغاز شده است.
عصر مردمانی که از نور شمع، و چراغ و پرژکتور و حتی خورشید، درخشان‌تر و پرنورتر میشوند و به نور مطلق (خدا) نزدیک میشوند تا جایی که نزد او روزی می‌خورند.
عصر جامعه‌سازی با این نگاه به انسان شروع شده است.
کدمطلب:98023101
[divider]
