خواص به
?نکته های شنیدنی?
#به
?نفع خاص: به برای تفریح، تقویت قلب و مغز. به دانه برای سرفه گرم.
↙افعال و خواص: به مقوی اعضای رئیسه، مقوی معده و مقوی فم معده است.
به ترش، مقوی معده گرم است و در این ویژگی از به شیرین، قوت بیشتری دارد.
?به شیرین، قابض، مفرح روح حیوانی و نفسانی، مفرح قلب و مدر بول است.
به می خوش، خواصی شبیه به شیرین و به ترش دارد، ولی از آن دو سنگین تر است.
شکوفه تازه درخت به، مقوی قلب و مغز، مقوی معده و احشاء، مقوی سینه، مسکّن حرارت و قابض می باشد.
پرزهای روی میوه به، بسیار قابض است.
آب به ترش، قابض، مسکّن عطش، مسکّن حرارت و مسهل می باشد.
رب به شیرین نسبت به به ترش، قابض ضعیفتری است.
به دانه، ملیّن قوی و قابض ضعیف می باشد و مغز آن، مبهی گرم مزاجان است.
خوردن به، به ویژه به شیرین، از جنین محافظت و از صعود بخار معده به قلب و مغز جلوگیری می کند، همچنین مانع ریختن مواد زائد به معده می شود و برای وسواس، سردرد، کسالت، نزله، مستی، اسهال، تهوع، قی، خفقان، یرقان، بوی بد دهان و التهاب و درد فم معده (ناشی از ریختن مواد سوخته به آن) مفید است.
قطور آب به در مجرای ادرار، به درمان سوزش ادرار و زخم مجاری ادرار بسیار کمک می کند.
خوردن مقدار زیادی به ترش پس از غذا، مسهل به عصر است.
عصاره به ترش، به درمان تنگی نفس، آسم، خلط خونی، قی، خماری، عطش، ضعف معده، حبس البول و خونریزی کمک می کند.
رب به ترش، مانع صعود بخار معده به سر می شود و برای قی و اسهال صفراوی، درد معده و امعاء ناشی از اخلاط زائد، نافع است.
خوردن به ترش با آب برگ نعناع، تهوع و قی صفراوی را التیام می بخشد.
ضماد برگ درخت به، باعث خشک شدن زخم ها و مانع ریختن فضولات به اعضا می شود و برای ورم های گرم چشم و سایر اعضا، گزیدگی حیوانات و حشرات موذی نافع است.
آشامیدن روغن به یا حقنه آن، برای سر درد گرم، خلط خونی، ورم کبد، اسهال مزمن و زخم امعاء نافع است.
پی نوشت:
▪فم معده: دهانه معده
▪روح حیوانی: چشم
▪مدرّ: ادرار اور
▪قابض: منقبض
▪مسکّن: آرام کننده
▪ملیّن: نرم کننده
▪مبهی: شهوت انگیز
▪خفقان: اضطراب
▪قطور: چکیدن
▪به عصر: سریع
▪حقنه: تنقیه
▪امعا: معده، شش، روده
کدمطلب:971219 9PC
