دیدگاه علما و بزرگان درباره طب اسلامی – بخش دوم: این قسمت دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی
خواجه نصیرالدین طوسی درکتاب کلامی «تجرید الاعتقاد» طی مطلبی درباره فلسفه بعثت، اموری چون «تشخیص زیانمند و سودمند»، «حفظ نوع انسانی» و «آموزش صنعت های پنهان از عقل و ادراک آدمی» را در حیطه رسالت های انبیا می داند:
بعثت انبیا، [عقلاً] حَسَن است، به دلیل آن که شامل سودمندی هایی برای انسان هاست مانند: 1- یاری رساندن به عقل در آنچه که به آن راه دارد 2- ارائه حکم در مواردی که عقل بدان راه ندارد 3- برطرف نمودن ترس 4- تشخیص نیک و زشتی، و سودمند و زیانمند 5- حفظ نوع انسانی و به کمال رساندن انسان ها بر حسب استعدادهای گوناگونشان 6- آموزش دادن صنعت های پنهان از انسان ها 7- آموزش امور اخلاقی و سیاسی 8- خبر دادن از مجازات و پاداش خداوند. [1]
از جمله ادلّه حُسن بعثت، این است که بعضی از اشیاء برای ما سودمند است مثل بسیاری از غذاها و داروها؛ و بعضی از آنها برای ما زیانمند است مثل بسیاری از سموم و گیاهان، و این در حالی است که عقل نمی تواند آنهارا دریابد، و با بعثت پیامبران این فائده بزرگ تأمین می شود… و از دیگر ادله حسن بعثت آن است که نوع انسانی برای بقای خود، به ابزار ها و اموری نیازمند است که جز با شناخت و علم نمی تواند بدان ها دست یابد، مانند لباس و مسکن؛ و نیروی [ادراک] بشری فاقد چنین شناختی است و این پیامبران هستند که این صنعت های سودمند و پنهان [از آدمی] را به انسان ها می آموزند.[2]
کشف المراد، ص 271- 272. برگرفته ازکتاب اسلام و تجدد مهدی نصیری.[2]
کدمطلب:Dr97041801
