جای خالی آموزه های طب اسلامی ایرانی و سبک زندگی در مدارس
مدرسه که می رفتیم از همچی اطلاعات کسب می کردیم. البته به مقدار لازم. از خاواده آقای هاشمی و سفر به اصفهان و شیراز، ماهی سرخو و شانگ در آب های جنوب، عدسیهای محدب و مقعر و آینه و چگونگی انعکاس نور و تصویر، پایتخت و شهرهای مهم افغانستان، رشته کوه های زاگرس و البرز، کشاورزی مناطق جلگه ای، اتم، نوترون و پروتون و جایگاه «کادمیم» و «تنگستن» در جدول تناوبی و عناصر ایزوتوب دار اتحادهای مزدوج و «تانژانت» ئ «کوتانژانت» همه و همه را یاد می گرفتیم و یک وقت مقرر می رفتیم امتحان می دادیم نمره ای هم می گرفتیم. جلوتر که رفتیم در زندگی برخی به درد خورد و برخی هرگز. اما نمی دانم چرا آموزه ها طب سنتی یا طب ایرانیان که این همه در آن پیشینه داریم تدریس نشد.
هرگز در مدارس به ما نگفتند چه بخورید؟ چه نخوریم؟ چگونه بخوریم؟ چقدر بخوریم؟ و چه چیزهایی برای زندگی مفید است و طبیعت چه ارتباطی با زندگی انسانها دارد؟!!
از مطالب بزرگانی مانند بوعلی سینا، ابوعبید جزجانی، فریدالدین داماد نیشابوری، خواجه نصیر الدین طوسی، عیسی بن صهار بخت و دهها دانشمند دیگر که در زمینه اکثر علوم و به ویژه طب سنتی سرآمد بودند و سبک زندگی که با آن می توان بسیاری از امراض و مشکلات کنونی را حل کرد و زندگی سالم داشت، سخنی در کتاب های درسی نیامده بود.
یادمان باشد که بیمارستان های قدیمی جندی شاپور اهواز و ری در شهرستان ری بخشی از شهرت و افتخارات دارو و درمان گیاهی این اطبا را به جهانیان ثابت کرده است.
آموزه های طب سنتی اکنون هم برای زندگی بدرد می خورند و باید آنها را از لا به لای کتاب های مشهور قدیمی بیرون کشید یا از زبان اطباء طب سنتی شنید.
آموزه های طب سنتی و سبک زندگی چیزی نیست که لبه طاقچه عادت از یادمان برود. ما باید برای جوامع امروز فرهنگ، اقتصاد و سبک زندگی مان را با این آموزه ها را به روز کنیم. این شیوه توانایی ارائه راه حل برای برخی بیماری ها که امروزه طب جدید برای درمان آنها ناتوان است و یا به درمان علامتی آنها بسنده می کند، استعداد بالقوه دارد.
اصلاح سبک زندگی و تغذیه، ماساژ درمانی، طب سوزنی، حجامت، داروهای گیاهی و … قادرند به تنهایی و یا مشترکاً اساس درمان قرار گیرند و از مصرف داروهای شیمیایی که عوارض هم دارند، دوری کنیم. اصلاح سبک زندگی و تغذیه حتی قبل از بیمار شدن موج سلامتی و رویکرد به زندگی سالم را در جامعه جریان می بخشد. خوب است با تجدید نظری موشکافانه این درس ها را در مقاطع تحصیلی به فراخور اذهان دانش آموزان بگنجانیم تا در آینده حسرت داشته هایمان را نخوریم.
