مجموعه حکایات خواندنی: ترک مصرف تریاک

درکتاب تاریخ ایران (چاپ دانشگاه کمبریج که عده ای از خاورشناسان آن را نوشته اند و در هشت جلد تنظیم شده است) می خوانیم که بعضی از امرای مغولی در قرن هفتم و هشتم هجری، در کشور ایارن معتاد به خوردن تریاک شدند و بیماری آنها را رفته رفته معتاد به خوردن تریاک کرد.

در تواریخ مربوط به دو قرن اخیر هم دیده می شود که عباس میرزا، پسرفتحعلی شاه، که از درد بیماری نقرس و ناراحتی کلیه رنج می برد، برای تسکین درد ، تریاک می خورد و پسرش، محمد شاه ، نیز برای تسکین دادن نقرس، تریاک می خورد.

ناصرالدین شاه، پسر محمد شاه، به طوری که اعتماد سلطنه (مترجم او) می نویسد، در پانزده سال آخر تریاک می خورد.[1]

 ترک تریاک

یکی از کسانی که با روش ابن سینا کشیدن تریاک را ترک کرد، پروفسور ادوارد براون انگلیسی است که تحقیق او مربوط «پزشکی در اسلام و ایران» است که هنوز به زبان فارسی ترجمه نشده است؛ اما، دو اثر دیگر وی یکی مربوط به تاریخ ادب(ادبیات) ایران ودیگری به نام یک سال در بین ایرانیان مدتی است که به فارسی ترجمه و منتشر گردیده است.

پروفسور ادوارد براون زمانی به ایران سفر کرد که کشیدن تریاک عمومی شده بود و او بر اثر معاشرت با معتادان و پیروی از حس کنجکاوی خودش در کرمان – به طوری که در کتاب یک سال در بین ایرانیان شرح حال خویش را نوشته است – معتاد به کشیدن تریاک شد و آشنایان کرمان اش به او گفتند:

شما دیگر تریاکی شده اید و نخواهید توانست خود ار از اعتیاد نجات بدهید.

ولی ادوارد براون ابن سینا رامی شناخت و با پیروی از روش آن دانشمند، عادت کشیدن تریاک را ترک کرد؛ بدون اینکه برای ترک بستری شود یا دوا بخورد و فقط ساعات کشیدن تریاک را نامنظم کرد و به تدریج به تأخیر انداخت و با پیروی از این روش، تریاک را ترک کرد و روزی که از کرمان رفت، دیگر تریاکی نبود و نوشت: «هرکس که معتاد به کشیدن تریاک است، می تواند با همین روش، آن عادت را ترک کند.[2]

خط مشی احیای سلامت در بازنشر مطالب مندرج در دیگر منابع