طریقه کشت روناس در سرزمین های خشک

طریقه کشت روناس در سرزمین های خشک

? زراعت روناس نکاتی مهم منقول از کتاب مفاتیح الارزاق

* کشت روناس در ایران و سایر کشورها طریقه کاشت روناس و قاعده و روش بیرون آوردن روناس

* متعارف و مرسوم است، آن را توسط ریشه و بذر در زمین های نم دار و خشک و زمین های پله بند و کرت بندی به روش های گوناگون کشت می کنند.

* زمینی را برای زراعت روناس انتخاب می کنند که بسیار پر قوت و عاری از هر گونه خار و خاشاک باشد، اگر زمین قوت نداشت توسط کودهای کهنه زمین را پر قوت می کنند، زیرا هر چه قوت زمین بیشتر باشد، ریشۀ آن عمیق تر و بلند تر می شود.

نوشته های مشابه

* اگر مزرعه را از خار و علف های هرزه پاک کنند، گیاه روناس از پیچیده شدن علف های هرزه در امان می ماند و هیچ ضرری به گیاه وارد نمی شود.

* در زمین های شور، محصول به دست آمده روناس شیرین و رنگین به عمل می آید و زمین را از شوری به شیرینی تبدیل می کند.
در منطقه دربند، چون زمینش قوت بسیاری دارد، خوب به عمل می آید.

* گفته شده است که در زمین هایی که در آن آب بسیاری جاری می شود، روناس دارای ریشه های آبدار و نیکو می شود.

* کشت روناس در سرزمین های معتدل مناسب است. برای روناس سرما و خنکی بهتر از حرارت و گرما است. در مدت هجده ماه کامل می شود و محصول به دست می آید.

* هر مقدار که برای بذر و کشت در نظر دارند، محصول به دست آمده را در مزرعه می گذارند و بعد تخم آن را جدا می کنند و سپس ریشه های آن را از زمین خارج می کنند، در مزرعه ای که روناس کشت می شود دیگر مناسب کشت بذرهای دیگر نمی باشد زیرا برای گیاه مضر است.

* اولاً، کشت از بذر شروع می شود که در زمان خود بذر روناس خوب و بی عیب، از یزد و جای دیگر تهیه می شود، یک شبانه روز در آب می گذارند، زمین را به طریقی که عرض شد، از کود و شخم آماده می کنند، کرت یا پله می بندند. آب را در زمین می اندازند به طوری که کاملاً سیراب شود.

* زمانی که نم و رطوبت آن کم شد با فاصله حفره هایی ایجاد میکنند و بذر روناس را از آب بیرون می آورند و در هر حفره سه دانه می اندازند و روی آن را به اندازه یک انگشت کود کهنۀ نرم شده که با ماسه مخلوط کرده اند می ریزند و بعد هر سه روز در میان آب می دهند تا سبز شود

* و بعد از سبز شدن هجده روز از آبیاری صرف نظر می کنند تا اثرات تشنگی در گیاه مشخص شود و آن وقت آب می دهند و بعد هر شش روز یک دفعه آب می دهند تا گیاه آن رشد کند و بلند شود و به اندازۀ یک انگشت شود.

* بعد آب را هر هشت روز یک دفعه چند بار تکرار می کنند. در اواخر زراعت هر ده روز یک دفعه هم کفایت می کند. هر وقت مزرعه را تشنه و برگ های آن را زرد ببینند در آب رسانیدن به زمین درنگ نمی کنند.

* در فصل پاییز و زمستان که باران و رحمت الهی به زمین نمی رسد از آب دادن دست می کشند و همان بارش باران کفایت می کند.

* زمانی که چهل روز اول کشت روناس گذشت، بعد از آب دادن و کم شدن نم و رطوبت آن خار و خاشاک و علف های هرزه را از زمین خارج می کنند تا گیاهان هرز و اضافی ضرری به روناس نرساند.

* بعد از دوماه دیگر، کشاورز خود سر می زند و دقت می کند و مجدداً هر چه خار و خاشاک اضافی و علف هرز باشد با دُم داس قطع می کند و خارج می نماید

* اما اگر روناس را بخواهند در زمین های خشک کشت کنند و به عمل بیاورند، باید آب آماده و معین کنند.

* به محض اینکه کشت را شروع می کنند، باید به زمین آب برسانند، مخصوصاً در مناطق گرم که به دلیل آفتاب و گرم شدن زمین بذر را فاسد نکند.

* اما اگر بخواهند بذر را در محلی دیگر پرورش دهند و بعد از سبز شدن به مکان دیگری انتقال بدهند که به این کار تخمدان می گویند، اول زمین را چند بار شخم می زنند و کود در زمین می ریزند،

* کرت ها را می بندند و در ماه اسفند بذر را یک شبانه روز در آب می گذارند و بعد بیرون می آورند و در کرت ها می ریزند و به اندازۀ یک انگشت کود ماسه بر روی آن می ریزند و سریع آب می دهند. سپس سه روز یکبار آب می دهند تا سبز شود.

* بعد از شش روز یک بار آبیاری می کنند تا گیاه آن به اندازۀ یک انگشت شود.

* پس یک زمین دیگر آماده می سازند و شخم می زنند و کود بسیار می دهند و زمین را با خطوطی مشخص می کنند و به فاصلۀ یک(شبر)(واحد اندازه) حفره، حفره می کنند و گیاه را از کرت اول بیرون می آورند به طوری که ریشۀ آن جدا نشود، سپس به این زمین انتقال می دهند.

* اگر که کشاورز اصل پیاز روناس را خودش کشت کرده باشد، کود و ماسه به اطراف آن می ریزد و آن را آماده می کند فوراً آب می دهند و تا زمین مرطوب است آن را می کارند،

* هر سه روز یک دفعه آب را مقرّر می کنند و مراقب می شوند که گیاه در زمین محکم شده باشد و بعد آبیاری را قطع می کنند و خار و گیاهان اضافی و هرزه را از زمین خارج می کنند و مزرعه را پاک می نمایند و زمانی که گیاه به اندازۀ یک شبر(اندازه) شود، هفته ای یک بار آب دادن کفایت می نماید.

* در پاییز و زمستان که بارش باران است به آب نیازی نیست، در زمین هایی که در آن آب بسیار جاری است زمین را حفر می کنند و بذر یا پیاز روناس را در آن حفره ها می اندازند

* زمانی که موعد آن برسد که روناس ها را از زمین بیرون بیاورند، توسط دو گاو بزرگ، که خیش و آلات محکم بر آن می بندند، در مزرعۀ روناس می آورند بر خلاف جهات روناس چند بار به حالت شخم زدن بر زمین می کشند که ریشه و بیخ روناس از خاک بیرون بیاید.

* کشاورزان با بیل های بلند مزرعه را زیر و رو می کنند و ریشه ها را بیرون می آورند، هر چه ریشه اش نازک و شکننده باشد را برای بذر نگه می دارند و اگر زمان کشت دوباره بود فعلاً آن را می کارند و اگر زمان کشت نبود، یک حفره بزرگ ایجاد می کنند و آن ها را در آن حفره می ریزند و آب می دهند که با رطوبت و نم دار باشد.

* سرآن را با خاک محکم می کنند و آن را با رطوبت نگه می دارند تا موقع کشت که بخواهند بیرون آورند. و اگر پیاز را بخواهند برای حمل به محل دیگر ببرند تا رسیدن به مقصد هر یک شبانه روز یک مرتبه آب می دهند تا مرطوب بماند و رطوبت تمام نشود.

* هر چه ریشه های بزرگ در میان آن ها باشند را جدا می سازند و به خرمن می برند و سه روز در آفتاب پهن می کنند و هر روز آنها را زیر و رو می کنند و خار و خاشاک آنها را جدا می سازند و به آهستگی چوبی به ریشه ها می زنند تا گل از ریشه و انتهای آن ها جدا شود و رنگ سرخ آن مشخص شود و رنگ آن ها زیبا شود.

✍️ مفاتیح الارزاق ج2; صفحه ی627

ع

منبع: برگرفته از سایت جامعه اسلامی حامیان کشاورزی ایران 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

برای برقراری امکان تعامل با شما کاربر محترم خواهشمند است شماره همراه خود را در فیلد مربوطه وارد نمایید.شماره موبایل شما در سایت منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا