معرفی طبیبان: طیب سرخسی
ابوالعباس احمد بن محمد بن مروان بن طیب سرخسی دردربار معتصد عباسی مقامی منیع[1] داشت و طبابت خاص وی را عهده دار بود. گذشته از آن، خلیفه در امور مملکتی و مصالح دولتی با و مشورت می کرد. در آخر کار، بر اثر افشای سرّی که متعلق به قاسم بن عبیدالله بود به زندان افکنده شد.
وقتی که معتضد در صدد فتح «آمد[2]» برآمد، جماعتی از زندان گریختند، ولی احمد درزندان ماند. چون خبر گریختن زندانیان به معتضد رسید، به قاسم دستور داد تا نام عده ای را که باید کشته شوند صورت دهد.
قاسم صورت را نزد خلیفه برد و نام احمد را نیز درآن صورت نوشت. سپس همگی به قتل رسیدند. چون معتضد از حال احمد سؤال کرد، معلوم شد که وی نیز درصورت بوده و به امر خلیفه کشته شده است. و قاسم بدین حیله کارخود را کرد. قتل وی به سال 286 ق مطابق با 899 م اتفاق افتاد.
وی را تألیفات زیادی در علوم مختلف است. درباب علم طب دو کتاب به نامهای کتاب المدخل الی صناعه الطب و کتاب الطبیخ دارد که برای معتضد تألیف کرده است و کتاب زاد المسافر و خدمه الملوک و مقاله ای در بیماریهای بهق و نمش و کلف، و کتابی نیز در ماهیت خواب و رؤیا، و کتابی بر رد جالینوس، و کتابی در باب سیاه نمودن رنگ مو نگاشته است.[3]
[1] منیع: رفیع، بلند، استوار.
[2] آمد: نام شهری است.
[3] تاریخ طب در ایران از ظهور اسلام تا حمله مغول، پاورقی، ص 181- 182.
