#درجات_تاثیر_دارو_های_طب_اسلامی_ایرانی
درجات تأثیر دواها بر مزاج معتدل، منحصراً به چهار مرتبه تقسیم می شود:
دوای معتدل: هر دارویی که وارد بدن می شود، حرارت غریزی بر آن به گونه ای اثر می کند که کیفیت موجود در آن را از قوه به فعل درمی آورد. چنانچه در اثر آزاد شدن کیفیت دوا در مزاج بدن، تغییر محسوسی به وجود نیاید؛ ولی با تکرار مصرف و افزایش مقدار مصرف، در مزاج تغییر کمی نمایان شود، داروی مورد نظر دارویی معتدل است.
دوای درجه اول: به هر دوایی که بعد از ورود به بدن، در مزاج تغییر نامحسوسی ایجاد کند و با تکرار و افزایش مقدار مصرف، این تغییر در مزاج به ظهور رسد، دوای درجه اول می گویند.
دوای درجه دوم: به هر دوایی که در ابتدای ورود به بدن، در مزاج تغییر آشکاری ایجاد نماید، داوی درجه دوم می گویند.
دوای درجه سوم: به هر دوایی که در ابتدای ورود به بدن، در مزاج تغییر بسیار ایجاد نماید مشروط بر این که سبب فساد طبیعت نشود، دوای درجه سوم می گویند.
دوای درجه چهارم: به هر دوایی که بعد از ورود به بدن، آنچنان تغییری در مزاج ایجاد نماید که باعث فساد طبیعت و موجب هلاکت شخص شود، دوای درجه چهارم می گویند.
[box type=”note”] ?منبع : مجموعه مقالات مکتب طب ایرانی ، محمد عبادیانی، صفحه 12 [/box]
کدمطلب:970914 2PC
[divider]
