پرخوری؛ بیماریی که همه به آن مبتلاییم
#پر_خوری_بیماری_که_همه_به_آن_مبتلاییم
?در پزشکی و در شرع، پرخوری به خوردن در حد سیری گفته می شود. همین عادتی که اکثر قریب به اتفاق مردم از آن تبعیت می کنند. انبیاء و حکما همواره توصیه و سفارش اکید کرده اند که طالب سلامت، باید وقتی که کاملاً گرسنه است، شروع به خوردن غذا کند و وقتی که نیمه سیر است، غذا خوردن را متوقف کند. در واقع وقتی که هنوز احساس می کند علاقه و میل به خوردن در وی موجود است، به خوردن خاتمه دهد.
در زمان پرخوری اتفاقی که رخ می دهد به این شرح است که همواره قوه مدبره بدن، هنگام فعالیت هر دستگاه و اندامی، برای تأمین نیروی مورد نیاز آن اندام، مقدار خون به سوی آن اندام ارسال می کند و بعد از اتمام کار آن اندام، فرمان تخلیه خون اضافی ارسالی را صادر می کند. در این هنگام خونی که رگ های آن اندام، را پر کرده بود از آن رگ ها خارج می شود و به طرف اندام های دیگری که از آنها آمده بوده، باز می گردد. هنگام پر خوری، ابتدا معده برای هضم غذای اضافی، پر خون تر می شود و کبد هم برای هضم دوم و عمل کیموس سازی به خون بیشتر نیاز پیدا می کند. در حالتی که پرخوری ادامه پیدا می کند، سبب می شود معده کسانی که به این عادت ناپسند خو کرده اند، تا مدت ها بیشتر و بیشتر کار کند تا بتواند از عهده هضم میزان غذای اضافی بر آید. تا اینجا ظاهرا مشکلی وجود ندارد ولی بعد از مدتی، معده برای هضم غذا ی اضافی به وقت اضافی نیاز پیدا می کند و غذا هم در معده و روده ها برای مدت طولانی تر باقی می ماند که باعث تحلیل حرارت غریزی و قوت هاضمه می شود. طولانی شدن زمان ماندن غذا در معده، باعث فاسد شدن آن و تولید سم و در نهایت مسمومیت معده می شود و این سموم از طریق عروق ماساریقا به کبد منتقل می شوند و در طولانی مدت باعث صدمات جبران ناپذیر می شود.
کدمطلب:970918 1PC
